Datum: 22-12-2018
Tocht: 29e kerstwandeling
Organisatie: R.K.V.V. Obbicht
Internet: http://www.rkvvobbicht.nl/
Afstand: 21 kilometer
Totaal afgelegd: 45656 kilometer
Weer: Zwaar bewolkt, een enkele bui, wind: ZW 3 á 4 Bft.
Middagtemperatuur: ca. 8 °C
Foto-album: Klik hier
Route: Klik hier
Geocache(s): GC4B7BM / GC54CY9 / GC54CXH / GC6JJWZ / GC696BP / GC71BBZ / GC6JMWT
Het was weer bijna kerst en dus tijd voor de kerstwandeltocht bij R.K.V.V. Obbicht, inmiddels een jaarlijks terugkerende traditie. Niet omdat de omgeving nou zou geweldig is of de afstand van de tocht erg lang is, maar gewoon omdat het er altijd gezellig is. Daarnaast valt er meestal ook nog wel wat te geocachen onderweg. En dus nam ik om 6.58 uur de trein vanuit Blerick naar Roermond. Daar hoefde ik niet uit- en weer in te checken omdat ik met de stoptrein van Arriva naar Sittard ben gereisd. Even na acht uur vertrok de bus via Limbricht en Grevenbicht naar Obbicht. Tegen half negen stapte ik uit op de Markt en zo’n tien minuten later was ik sportpark De Baèndj, bij de kantine van de voetbalclub, waar ik al meteen herkend werd. Ik dronk er eerst een kopje koffie (nog steeds zonder zoetjes; in al die jaren hebben ze die nog niet aangeschaft) en om vijf over negen ben ik aan de wandeling begonnen. De éénentwintig kilometer bleek uiteindelijk op GPS op negentien kilometer uit te komen.
Verkeerde afslag
Vanaf het sportterrein ging het in noordelijke richting naar het oorlogsmonument langs de Maas. Voorgaande edities hebben we hier een paar keer langs de oever van de Maas gelopen, door de Maasvallei Elba, maar het pad was nu afgesloten vanwege werkzaamheden. En dus moesten we boven blijven, op de harde weg. Bij het clubgebouw van een schutterij stond een pijltje ietwat schuin en ik dacht dat we naar het dorp Grevenbicht moesten lopen, dus nadat ik een geocache opgepikt had, liep ik de weg naar beneden in. En ook daar kon ik nog vlug een geocache meepikken voordat ik in het dorp kwam. Op het eerstvolgende kruispunt zag ik echter geen pijlen meer (alleen voor de terugweg) en een blik op de routekaart, die ik op het startbureau gefotografeerd had, maakte al snel duidelijk dat ik op de dijk had moeten blijven. Dan maar door Grevenbicht langzaamaan terug naar de dijk. Intussen passeerde ik wederom een geocache die voor mij niet te doen was, omdat er zo’n anderhalve liter water in een buis gegoten moest worden, zodat de koker met het logboekje boven kwam drijven. Dan zou ik de inhoud van mijn waterzak ook meteen kwijt zijn…
Grenspaal langs de Maas bij Obbicht
Eenmaal terug bij de dijk stond een oud vrouwtje te twijfelen waar ze naartoe moest, omdat ze mij uit een zijstraat zag komen. Ik vertelde haar dat ze gewoon rechtdoor moest en zich niks van mij moest aantrekken, omdat ik verkeerd gelopen was. Ze begreep er niks van en liep flink mopperend gelukkig de goede kant op. Ik haalde haar weer in en een eindje verderop, bij een waterzuivering, ging ik opnieuw op zoek naar een geocache. Het vrouwtje vroeg wat ik aan het doen was en toen ik het probeerde uit te leggen begon ze weer over van alles en nog wat te zeuren. Was ik even blij dat ze al snel besloot door te lopen. Ik heb nog even verder gezocht maar de cache niet kunnen vinden. Even later boog de route van de dijk af en na het oversteken van de Kingbeek vielen er even een paar flinke druppels regen, waardoor er een regenboog boven België ontstond. We liepen Papenhoven in en op weg naar Schipperskerk volgde opnieuw een geocache. Ik kreeg het idee dat ik hiervoor op een gammel paaltje moest klimmen, dus dat heb ik maar gauw uit mijn hoofd gezet en ik ben doorgelopen naar de eerste rust.
Grensmaasproject
De naam van het lokaal waar we rust hadden ben ik inmiddels vergeten; het was bij een speeltuintje aan de oostelijke rand van het dorp. Ik ben hier ooit eerder geweest. Ik dronk een kop koffie en maakte even een praatje met de EHBO-er. Na een korte stop liep ik het dorp uit en meteen volgde bij een insectenhotel, waar we twee keer langs zouden komen, een volgende geocache. Terwijl ik die aan het loggen was kwamen Gerrie en Rudolf voorbij. Ik moest even een sprintje trekken om ze weer in te halen. Van hen hoorde ik ook dat Nicole er was, maar haar heb ik niet gezien. Misschien is ze doorgelopen terwijl ik zat te rusten? Wij wandelden nu richting Illikhoven, waar een gigantische ingreep in het landschap gepleegd wordt om de Maas meer ruimte te geven. Naast de aanleg van een nieuwe haven in het Trierveld is er ook een flinke geul gemaakt tussen Illikhoven en Visserweert. Om dit laatste dorpje bereikbaar te houden is er een hoogwaterbrug gebouwd, waar we langskwamen. Door al deze werkzaamheden was de route ook een klein beetje aangepast. Op de terugweg naar Schipperskerk kwamen we op de westelijke oever van het Julianakanaal, waar we deels langs en deels op de dijk liepen. Hier kon ik ook nog snel een geocache loggen, terwijl Gerrie en Rudolf doorliepen. Zij hadden zeker op het stuk over de dijk sowieso een hoger tempo, omdat de dijk smal en glad was. Goed uitkijken dus…
Smalle en gladde dijk langs het Julianakanaal
In Schipperskerk op de rust heb ik even een kop soep gegeten en daarna ben ik met Gerrie en Rudolf aan de laatste etappe begonnen. Voor de Petrus en Pauluskerk stond een kerststalletje en een kunstwerk in de vorm van een grote slak. We hebben nog uitleg hierover gehad van een plaatselijke bewoner (of was het misschien de pastoor…?) maar helaas heb ik het verhaal niet onthouden. Het begon ook net weer wat te regenen en dus wilde ik vlug verder. Aan de zuidkant van het dorp kwamen we langs de oude haven, de Berghaven, en we tikten nog even het Julianakanaal aan voordat we weer naar Grevenbicht mochten wandelen. Daar volgde een smal, soms modderig en dus glad pad langs de Kingbeek. Mooi, maar een beetje gevaarlijk zo nu en dan. Wilden ze nou echt dat we met vieze schoenen de kantine in zouden komen? In Obbicht liepen we een klein stukje door het dorp en daarna weer over een bospaadje langs de Kingbeek, totdat we via de achteringang het sportpark opgingen. Gelukkig stonden er bij de kantine een paar schoenborstels waarmee we de ergste modder van de schoenen konden halen, maar de vloer van de kantine zag er niet meer uit. Rond twee uur waren we binnen en we hebben het nog even gezellig gemaakt in de kantine met een paar kelken Affligem Dubbel.
Paarse krokodil
Om half vier hebben we de bus naar station Sittard genomen. Daar was blijkbaar iets aan de hand op het station, want er was veel politie aanwezig. Één van de busjes stond op de geleidelijn en er zat een jonge snuiter in. Toen ik hem er op attent maakte, was zijn nonchalante reactie: “Nou en?”. Ik wees hem erop dat het busje makkelijk twee meter naar voren kon zodat de geleidelijn weer vrij zou zijn, maar daar gaf deze politie-agent geen gehoor aan. Dus belde ik even later de politie om een klacht in te dienen. Ik moest dat maar via internet doen of me even melden op het politiebureau aan de andere kant van het stationsplein… Over paarse krokodillen gesproken… Ik had hier ooit eerder zo’n akkefietje met de politie en blijkbaar zijn ze er in Sittard niet om de gehandicapte medemens te helpen… Ik liet het er maar bij en zo rond een uur of vier stapten we in de intercity naar Roermond, waar ik afscheid moest nemen van Gerrie en Rudolf. De stoptrein van Arriva bracht mij vervolgens naar Blerick, waar ik kort na vijf uur arriveerde. Lekker op tijd weer thuis bij mijn moeder…
Een boot in de Berghaven
Dagboek van een wandelaar 