Datum: 06-01-2018
Tocht: Zaanse natuurpadentocht (serie 40 tocht 6)
Organisatie: Wsv. WS78
Internet: http://www.ws78.nl/
Afstand: 40 kilometer
Totaal afgelegd: 43462 kilometer
Weer: Tamelijk bewolkt, droog, beetje zon, later erg fris, wind N/NO 3-4 Bft.
Middagtemperatuur: ca. 7 °C.
Foto-album: Klik hier
Route: Klik hier
Geocache(s): GC2GJ4F / GC259ZC / GC7A63K / GC32GFC / GC2NCCX / GC5J7JR / GC54G40
Hoewel de start van deze tocht nog op geen twintig kilometer hemelsbreed vanaf mijn flat lag, was ik toch een uur onderweg om er te komen. Eerst ben ik naar station Alkmaar gelopen waar ik om 7.12 uur de trein gepakt heb. In Uitgeest moest ik overstappen en hierdoor een poosje wachten. Samen met een andere wandelaar ben ik naar Wormerveer gereden, waar we even voor acht uur aankwamen. Hij wist een kortere weg naar de start, maar hierdoor dreigde ik een geocache die ik voor de tocht al wilde oppikken mis te lopen. Ik ben even gaan kijken. Hij zat onder een dennenboom verstopt, dicht bij een kade, en hoewel ik even op mijn hurken onder de boom gezeten heb durfde ik er in het donker niet helemaal rond omheen te gaan. Rond twintig over acht was ik bij de Wormer Vendeliers en heb ik me ingeschreven. Na de koffie trof ik Olfert en om negen uur zijn we samen van start gegaan.
We liepen dezelfde route terug naar het station en nadat we de Zaan waren overgestoken heeft ook Olfert even onder de dennenboom gekeken. Hij zag de cache meteen zitten. Vervolgens liepen we door de tunnel van station Wormerveer en aan de achterzijde zat nog een geocache verstopt, die wij zo snel niet konden vinden. Intussen liepen Mia en Ina ons voorbij. We haakten aan en langs het veld van de Rooms Katholieke voetbalvereniging Saenden kwamen we bij het Frans Marspad, dat ons langs de oostkant van het Guisveld leidde. Aan de ene kant het uitzicht over deze polder en aan de andere kant de bebouwde kom van Wormerveer en Zaandijk. Soms liepen we even de woonwijk in om vervolgens weer door de polder verder te gaan. Bij één van de vele bruggetjes misten we een geocache, maar we hadden geen zin en tijd om hiervoor terug te lopen. Ook bij een ander bruggetje lag er één, die wij zo snel niet zagen. Omdat de tijd vrij krap is moesten we de pas er goed inhouden en met soms wat modderige paadjes viel dat nog niet mee.
Molen langs de A8
We bleven de rand van de bebouwing volgen tot we bij de A8 kwamen, waar we een fietspad parallel aan de autoweg volgden. Ook hier werd het geocachen geen succes hoewel we een beetje hulp van nieuwsgierige wandelaars kregen. Nadat we onder de autoweg door waren gegaan gingen we het natuurgebied De Reef in. Nou rijden wij bijna dagelijks over de A8 en kijken we op dit gebied uit, maar ik wist niet dat er hier een drassig pad doorheen liep met verschillende vlonders, en dat er een kleine windmolen staat. Het pad bracht ons naar Westzaan waar we de soeppost bereikten. En na het bekertje soep wandelden we langs molen De Schoolmeester, die wel goed vanaf de A8 zichtbaar is. Ook hier lag weer een geocache verstopt en mijn eerste ingeving zei dat die weleens in een knotwilg kon zitten. Ik vond hem niet, maar een bekende wandelaarster uit Geldermalsen (waarvan ik weer eens de naam vergeten ben…) zag een kokertje in het gras liggen. Het bleek inderdaad de geocache te zijn, helaas met een doorweekt logboekje. Ik heb hem maar een mooi plekje in de knotwilg gegeven.
Watertoren bij Westzaan
De route ging weer een stukje langs de A8 en daarna via een doorgaande weg richting Koog aan de Zaan, waar ik een verbaasde collega tegenkwam die aan het hardlopen was. We gingen allebei een andere kant op, dus een praatje zat er helaas niet in. En ik was trouwens net zo verbaasd… Via een parkachtige omgeving wandelden we langs de rand van Koog aan de Zaan en passeerden we diverse bruggetjes, waarna een lang fietspad volgde. En met mijn beperkte zicht leek er maar geen eind aan te komen. Totdat we ineens rechtsaf door een poortje gingen en op een groot stuk privégrond van een boer kwamen. Omdat hier met zware landbouwmachines gereden was, werd het lekker soppen. Op de Westzanerdijk kwamen we weer op de openbare weg, maar we liepen net niet door tot aan het Noordzeekanaal. Via wat onaantrekkelijke industrie en een woonwijk met nog één glibberige grasdijk wandelden we naar station Zaandam. In de geocache die daar ligt had ik niet zoveel trek, dus namen we de trap naar boven. Door het station ging het naar de andere zijde van het spoor en kwamen we in het winkelcentrum met vooraan de nagebouwde Zaanse huisjes. Steeds maar rechtdoor over de Gedempte Gracht (die inmiddels niet meer gedempt is…) liepen we naar het fameuze regenboogzebrapad, om vervolgens over de Wilhelminasluis de Peperstraat in te gaan. We moesten naar de drijvende wandelpromenade langs de Zaan, maar vanwege de werkzaamheden aan de sluis liepen we een klein stukje om.
Naar de Zaanse Schans
De wandelpromenade heeft geen leuningen aan de zijkant, dus werd het uitkijken dat ik niet de plomp inliep. Ongeveer halverwege namen we een nog steeds drijvend paadje tussen de woningen door en kwamen we bij het buurthuis De Kolk, waar de caférust was. Bij gebrek aan speciaalbier bestelde ik een Amstel pils en we zijn even in een rustig zaaltje gaan zitten waar ik mijn boterhammen opgegeten heb. Na een sanitaire stop werd het de hoogste tijd om verder te gaan. Op weg naar het burgemeester In ’t Veldpark (welbekend als finish van de Dam tot Damwandeltocht) was het wel even zoeken naar de pijlen die niet erg dik gezaaid waren. Het grootste deel van het park lieten wij rechts liggen, want we moesten langs de Gouw achter het Zaans Medisch Centrum langs, onder de A8 door naar het natuurgebied Jagersveld, waar we een flink stuk om de plas heenliepen. Onderweg kwamen we ook nog twee geocaches tegen, waarvan de eerste in een vogelhuisje zat en dus makkelijk te vinden was. Voor de tweede was het al snel duidelijk dat het boomklimmen werd en daar begin ik niet aan. Aan de noordoostkant van de plas wandelden we de woonwijk Het Kalf in om vervolgens aan de noordkant van de Braaksloot langs de woonboten via het Haaldersbroek naar de Zaanse Schans te wandelen.
Regenboogzebrapad in Zaandam
Ik had gelezen dat men na het voorlopen besloten had om niet het pad door de Kalverpolder te nemen, maar over de schans te gaan. Het was een leuk stukje om even een paar foto’s te schieten, echter was het nog redelijk druk met toeristen en die kijken niet waar ze lopen. Een Japans vrouwtje dat net een stap naar achteren deed tikte ik zowat van het smalle voetpad af… Hoe meer molens we passeerden, hoe rustiger het werd totdat we bij het clubgebouw van stichting Kalverpolder kwamen. Daar was de koffiepost. Binnen zat het behoorlijk vol en wij besloten buiten op een bankje te gaan genieten van de koffie met een halve rookworst. Wel een beetje frisjes in de wind die behoorlijk aangetrokken was… Dus trok ik de bodywarmer aan en voor de zekerheid ook maar het reflecterend vest. Daarna wandelden we via het gehucht Bartelsluis naar het buitengebied van de Enge Wormer, waar ik bij een boerderij de laatste geocache opgepikt heb. Ook deze zat weer in een vogelhuisje, maar ik moest er wel het erf voor op en dat vond ik niet zo prettig. Gelukkig zat er een goede hint bij en was het bij de eerste de beste boom al meteen raak.
Bijna thuis…?
Via een zandpad door de polder kwamen we bij de ijsbaan (wat meer op een zwembad leek met deze temperatuur) van ijsclub Nova Zembla. Hier kregen we een mandarijn die ik onderweg opgegeten heb. We kregen zowaar nog een splitsing met de twintig kilometer route, waardoor wij een lus door de woonwijken van Wormer moesten maken. Daarna volgde een pad langs De Poel en kregen we nog een klein ommetje door het veenweidepark De Trickel. We zouden ook eens met schone schoenen aan de finish kunnen komen… Niet bij WS78! Vooruit, nog even een fietspad langs een doorgaande weg om toch nog een beetje modder van de schoenen af te lopen, en toen waren we na ruim zevenendertig kilometer lekker op tijd, net voor het donker, aan de finish. Olfert dronk nog snel even wat en ik zag wel een paar bekenden, maar die vertrokken ook al vrij snel waardoor ik met mijn La Chouffe alleen achterbleef aan de bar. Ik had net de trein gemist, dus besloot ik ook nog een Duvel te drinken. Donkere trappisten of een bokbier was er niet, maar dit smaakte ook prima. Rond kwart voor zes waren de meeste wandelaars al vertrokken en ben ook ik naar het station gegaan, waar ik even na zes uur de sprinter naar Uitgeest genomen heb. Ook nu moest ik daar weer overstappen en dus wachten. Om kwart voor zeven was ik in Alkmaar en ik had geen zin om op de bus te wachten, dus wandelde ik die kleine anderhalve kilometer naar huis. Ook nu was ik iets meer dan een uur kwijt en hoewel het niet eens zo’n zware tocht was, was ik best wel moe. We hadden stevig doorgelopen…
Tussen de toeristen op de Zaanse Schans
Dagboek van een wandelaar 