Op deze dinsdag ben ik naar Breda geweest om een masterclass te volgen over verschillende analyses die we op het werk doen. Na afloop ben ik nog even bij Kees en Inge op bezoek gegaan en daar hebben we chinees gegeten. Rond 23.15 uur was ik terug in Alkmaar en zo laat gaan er geen bussen meer naar De Hoef. Het was donker en inmiddels regende het ook flink. Met in de ene hand de taststok en in de andere hand de paraplu wandelde ik richting huis.
Op de Willem Kalfstraat bleek een busje op de stoep te staan die ik net miste met mijn taststok. Wel raakte ik de spiegel met mijn borstkas en dat ging zo hard dat het flink zeer deed. Ik heb de hele buurt bij elkaar gescholden en een eindje verderop heb ik toch maar de politie gebeld. Komen deden ze niet; ze zouden het meenemen in de surveillance. Nooit meer wat van gehoord dus… Eenmaal thuis ben ik gaan slapen en halverwege de nacht werd ik wakker van de pijn. Ibuprofen erin en weer verder pitten. Op woensdag heb ik de huisarts gebeld. Zeer waarschijnlijk een gekneusde rib, maar daar kan hij verder ook niks aan doen. Pijnstillers nemen en afwachten tot het beter wordt. Nou, dat kan nog weken duren…
Nu, ruim twee weken verder, heb ik er nog steeds last van, al is het met Ibuprofen wel uit te houden. Ik ben weer wezen fitnessen, met een aangepast trainingsschema. Dat ging niet van harte. En inmiddels heb ik ook weer vijfentwintig kilometer gewandeld met veel moeite. Later meer daarover. Ik ben benieuwd wanneer ik weer zonder pijnstillers over straat kan… Voorlopig moet ik het hier maar mee doen…
Dagboek van een wandelaar 