Datum: 18 en 19-03-2023
Tocht: 2-Daagse van Runxputte
Organisatie: Wsv. Noord-Holland
Internet: https://www.wsvnoordholland.nl/
Afstand: 20 + 37 = 57 kilometer
Totaal afgelegd: 52532 kilometer
Weer: Zaterdag zonnig, later meer bewolking. Zondag zwaar bewolkt, grijs. Wel droog. Wind: Z/ZW 3 Bft.
Middagtemperatuur: Zaterdag ca. 15 °C. Zondag ca. 11 °C.
Foto-album: Klik hier
Routes: 20 kilometer / 35 kilometer
Geocache(s): GC44KQZ / GC4V2ZT / GC5C13V
De nieuwe wandelsportvereniging Noord-Holland timmert aardig aan de weg. Ze organiseerden zowaar een tweedaagse! Helaas wel twee dagen dezelfde route, maar toch, ze doen dat met slechts vier vrijwilligers, heb ik vernomen. En er zijn meerdere afstanden die uitgezet moesten worden. Best knap. Nou loop ik niet graag twee keer kort achter elkaar dezelfde tocht, maar Niels (van de dinsdagavondwandelgroep) wilde zaterdag wel mee, op de twintig kilometer. Dan kon ik op zondag zelf nog de vijfendertig kilometer gaan wandelen.
Zaterdag 18-03-2023:
Met Niels had ik om half negen afgesproken bij mijn flat, om vervolgens samen naar Heiloo te fietsen. Een kwartier later waren we bij de start, bij Plaza Padel, waar we eerst een kop koffie gedronken hebben. Even na negen uur zijn we aan de wandeling begonnen, die ons vrij snel de spoorlijn liet oversteken en het Heilooërbos in leidde. De GPS-route bleek niet helemaal te kloppen. Het smalle pad dat we volgden bleek bij de organisatie niet op de kaart te staan. Gelukkig weet ik in dit bos aardig goed de weg. Bij kwekerij G. Meijer bogen we af, langs de ijsbaan naar de Zanderssloot. Daarna volgden we het fietspad richting Alkmaar. Nadat we onder de ringweg door waren gegaan, namen we de Regulierslaan richting de Westerweg. Een smal, link stukje waar veel verkeer komt. Jammer dat men niet door het Oranjepark ging. Na het oversteken van de spoorlijn ging de route een stukje door De Hoef en daarna weer de stad uit. We mochten over de grasdijken langs de Hoevervaart lopen, waarbij we meerdere malen over de hekken moesten klimmen. De natuur is er mooi, dus het is de moeite waard. Via het kippenbruggetje staken we de Hoevervaart over en langs de Egmonder Binnenvaart wandelden we naar het gemaal Sammerspolder, waar we het fietspad richting Egmond aan den Hoef oppikten. Het is heel frappant dat ik in de eerstvolgende haakse bocht meestal een suikertekort heb en dat gebeurde nu ook weer. Gelukkig ben ik er op voorbereid. Vlak voor Egmond aan den Hoef bogen we af richting Egmond-Binnen. Meteen na het oversteken van de Heilooër Zeeweg hadden we rust bij voetbalvereniging Zeevogels. We hadden overwogen om door te lopen naar de Herberg Binnen, maar achteraf bleek het een goede keuze te zijn geweest om toch bij de voetbalvereniging te rusten. De herberg bleek namelijk wegens personeelstekort dicht te zijn. Tijd voor een bekertje koffie en een tosti met curry-ketchup.
Na de rust wandelden we verder naar Egmond-Binnen. Niels had geen brood mee en dus maakten we een extra stop bij de DekaMarkt. Via een omzwerving door het dorp bereikten we de Vennewatersweg, die langs de abdij loopt. Niels was er nog nooit geweest. We zijn even bij de abdijwinkel gaan kijken. Helaas waren de grote flessen Sancti Adalberti XIII al op. Niels zou deze quadrupel ook wel gelust hebben. Dan maar terug naar de hoofdweg en via het fietspad verder richting Heiloo. Ruim voor de nieuwe tunnel bij de spoorlijn sloegen we rechtsaf en wandelden we door het buitengebied naar het prachtige bedevaartsoord Onze Lieve Vrouw ter Nood. Ook dit kende Niels blijkbaar nog niet. We zijn even in de Genadekapel en de grote kerk gaan kijken. Het achterliggende terrein met de kruiswegstaties hebben we niet bezocht. Bij het Oesdom bleken ze huisgemaakte groentesoep te hebben en die was niet duur. Heerlijk! Na het verlaten van het bedevaartsoord wandelden we dwars door Heiloo vrijwel in een rechte lijn terug naar Plaza Padel, waar we tegen drie uur aankwamen. Men bleek er Pauwels Kwak op de tap te hebben en er waren zowaar koetsiersglazen, wel van de nieuwe variant, met iets bredere hals en platte bodem zodat je ze zonder statief op tafel kunt zetten. Toch een beetje nep dus. Het bier smaakte er niet minder om. We dronken er nog één en rond kwart over vier zijn we op de fiets terug naar Alkmaar gegaan. Op naar dag twee…
Zondag 19-03-2023:
Voor die (ruime) vijfendertig kilometer was ik iets eerder op pad. Rond tien over zeven fietste ik naar Heiloo en eigenlijk wilde ik om half acht starten. Het werd een kwartiertje later. Het eerste deel van de route, tot net na de ringweg in Alkmaar, was hetzelfde als op zaterdag. Daarna ging het langs Villa Zoethout (dat nog gesloten was), het ziekenhuis en de Duitse communicatiebunker richting het centrum. Bij de molen van Piet mocht ik het Bolwerk op, tot aan de Bergerbrug. Daarna ging het langs de watertoren vlakbij het station en vervolgens onder het spoor door. Even later sloeg ik linksaf richting De Hoef en dat was heel prettig, omdat de route nagenoeg bij mij thuis langskwam. De eerste rust zou pas op achttien kilometer zijn, maar ik kon na zeven kilometer thuis koffie gaan drinken. Deze pauze duurde iets langer dan gepland. Gelukkig had ik tijd zat! Goed half tien pakte ik de route bij de Hoevervaart weer op. Samen met de twintig kilometer stak deze de ringweg N9 over en daarna volgde ook meteen de splitsing. Ik mocht de hele slingerende weg door de Egmondermeer volgen. Na het oversteken van de Hoeverweg maakte de route een fraaie lus richting Wimmenum om vervolgens langs de duinrand bij Egmond aan Zee te gaan. Daarna bogen we af richting Rinnegom. Met de ervaring van ruim een week geleden bij de StayOkay nog in het achterhoofd besloot ik toch even verder te wandelen, naar de rust bij voetbalvereniging Zeevogels. Wederom koffie, maar nu zonder tosti. De laatste slok koffie bleek een flinke hoeveelheid drab te bevatten. Jakkes! Filter dubbelgeslagen of stuk gegaan?
De route na deze rust was weer hetzelfde als op zaterdag, tot bij de Vennewatersweg in Egmond-Binnen. Hier ging de vijfendertig kilometer rechtdoor richting Noord-Bakkum. Het is best wel een kaal, saai stuk en het grijze weer maakte het mentaal ook nog eens flink zwaarder. Gelukkig zitten er verderop wel weer wat bochten in de weg. Het stuk langs de doorgaande weg naar Bakkum vind ik ook minder aangenaam. Je zou door de duinen kunnen gaan, echter levert dat nog meer kilometers op. Bovendien moest ik naar restaurant Het Ruiterhuys, dat dichtbij de weg ligt. Het restaurant wordt uitgebaat door Nikki la Croix, de dochter van Henny Huisman. Het was er enorm druk en de serveerster zei geen plek meer voor me te hebben. Bovendien was ze niet op de hoogte dat er een wandeltocht was. Vreemd allemaal. Ik mocht wel in de serre op een royaal bankstel gaan zitten, waar ik het Koetsiersbier van Brouwerij Egmond geproefd heb. Vanwege die drukte werd een echtpaar dat na mij arriveerde ook naar de serre gestuurd en na een kort gesprek ben ik weer vertrokken. Konden zij ook in alle rust even lunchen…
Ik mocht mijn weg vervolgen langs de “Surprise Stables”, oftewel de paardenstallen, maar Snuitje heb ik niet gezien. Bij een zorgboerderij heb ik onder toeziend oog van de waakhond een geocache opgepikt en daarna liep ik verder naar Bakkum. Ook aan de rand van Castricum zou een geocache moeten liggen, echter vond ik de helling te steil om hem te gaan zoeken. De route volgde de noordelijk rand van het dorp, later door een park. De geocache bij een vissteiger, die ik tijdens een tocht van WS78 niet kon vinden, zag ik nu meteen. Ik wandelde nog wat door het park en daarna ging het langs de N203 naar Limmen, om vervolgens de Westerweg helemaal te volgen tot bij het bedevaartsoord Onze Lieve Vrouw ter Nood. De groentesoep was nog steeds prima, al was hij nu wat zouter dan op de zaterdag. Intussen zat ik even met de organisatie te praten, die voornemens waren de pijlen op te gaan halen. Ik wist de route toch wel en voor de laatste wandelaars werden er extra krijtpijlen op de weg gezet. Even voor vijf uur wandelde ik bij Plaza Padel naar binnen en daar stond al een groot glas pils voor mij klaar. Fantastisch! Ik bood iedereen van de organisatie nog een drankje aan. Een enkeling maakte gebruik van het aanbod en zelf bestelde ik weer een Pauwels Kwak. Het was nog even best gezellig.
Rond een uur of zes werd het wel eens tijd om huiswaarts te keren, waar ik terug kon kijken op een geslaagde tweedaagse. En zal ik lid worden van deze leuke wandelsportvereniging? Waarom ook niet…? Doen!
Dagboek van een wandelaar 