Datum: 11-06-2022
Tocht: Kiwanis Paleizenwandeltocht
Organisatie: Kiwanis Hilversum Baarn
Internet: https://hilversum-baarn.kiwanis.nl/
Afstand: 25 kilometer
Totaal afgelegd: 50994 kilometer
Weer: Zonnig, weinig bewolking, blauwe luchten, warm, droog, weinig wind (ZW, 2 Bft.).
Middagtemperatuur: ca. 22 °C
Foto-album: Klik hier
Route: Klik hier
Geocache(s): GC46NWT / GC4KH0D / GC8Z1Z9 / GC5MA9A / GC49YJC / GC2AH3C
Wandelen in de prachtige, bosrijke omgeving van Baarn, Soest en Lage Vuursche, en dan ook nog finishen bij een heus kasteel. Het klonk al meteen aantrekkelijk en dus zijn we naar Baarn gereisd voor de paleizenwandeltocht van Kiwanis. Zo steunen we ook nog eens het goede doel. Helaas konden we er niet op tijd zijn om de vijfendertig kilometer te lopen, dus werd het tien kilometer minder. Maar zeker niet minder mooi! Even voor zeven uur ging ik van huis om de eerste intercity naar Amsterdam te nemen, om daarna met de Sprinter verder te reizen naar Baarn. Rond kwart voor negen kwam ik daar aan en even later arriveerde Bart ook op het station. Hoewel de weg door de woonwijk een stuk rustiger was, besloten we via de makkelijkste route, langs de Amsterdamsestraatweg (N221) naar kasteel Groeneveld te lopen. Daar kwamen we om twintig over negen aan. Na het inschrijven en een sanitaire stop zijn we om vijf over half tien aan de wandel gegaan.
Over het landgoed Groeneveld wandelden we langs de boerderij Hoeve Ravenstein verder het bos in, richting de spoorlijn. Nadat we die een klein stukje richting Baarn gevolg hadden, moesten we over een voetgangersbrug die we al vaker overgestoken zijn. Aan de andere kant van het spoor liepen we door het Roosterbos verder naar Baarn, waar we een klein stukje van de bebouwde kom meepikten. Na het oversteken van de N221 gingen we het Baarnse Bos in. In de bossen vond ik de pijlen al slecht te zien. Bij De Kom, een grote vijver, stond helemaal niks meer aangegeven en twijfelend liepen we een stukje terug. Nadat ik de routebeschrijving eens goed bekeken had, bleken we om de vijver heen te moeten en aan het eind rechtdoor een bospad in. Een stukje verder draaiden we rechtsaf onder een fraaie metalen boog door, een berceau (oftewel loofgang) met beuken en eiken in. Deze berceau heeft een totale lengte van 630 meter en bestaat uit verschillende delen. Helaas dus geen fraaie rechte lijn, maar ondanks dat was het wel apart om er onderdoor te lopen. Aan het eind van de berceau kwamen we weer aan de N221 uit, tegenover paleis Soestdijk. We moesten deze drukke weg een stukje volgen en we zagen wederom geen pijlen. En zo verliepen we ons een stuk, dat we ook weer terug moesten. We staken bij een druk kruispunt twee wegen over en wandelden terug langs paleis Soestdijk. Een eindje verder gingen we weer het bos in. Vlak voor de controle had ik een suikertekort en moest ik eerst een Breaker yoghurt naar binnen werken. Intussen had ik wel behoefte aan een rust. Die bleek er helaas niet te zijn; bij de controleurs was een scoutinggroep druk bezig op een naastgelegen terrein, maar hun blokhut was een tijd geleden afgebrand en dus konden we daar niet meer terecht.
Koninklijk genieten
We wandelden verder langs het Koningin Emmapark achter het paleis. Er stond een behoorlijk hek om dit terrein, dus geen mogelijkheid om van de tuinen te genieten. We draaiden het Paardenbos in en zagen een grote hoeveelheid paddenstoelen in een holte van een boom. Meerdere wandelaars maakten er foto’s van. Ongemerkt ging het Paardenbos over in natuurgebied De Stulp, waar we het mulle zand op een klein heideveld moesten bedwingen. Het was wel pittig, maar niet ver naar het volgende stuk bos. Op een gegeven moment meende ik op een breed bospad iets te herkennen van een vorige tocht. We bleken inderdaad vlakbij het restaurant Buiten in de Kuil te zijn, waar we ooit gerust hadden. Helaas kwamen we er niet langs en liepen we er van weg, anders zou het een mooie rustgelegenheid zijn geweest. Ook het informatiebord bij het Pluismeer kwam mij bekend voor. Weer gingen we er niet naartoe; het pad loopt waarschijnlijk dood. Als ik toen gezien had dat het maar een klein stukje is naar het meer, was ik zeker gaan kijken. We liepen met een grote boog om kasteel Drakensteyn heen. Onze route ging wel naar het dorp Lage Vuursche, waar diverse horeca is. We zochten een restaurant waar tosti’s te krijgen zijn, maar blijkbaar is dat niet meer in de mode, want het stond nergens op de menukaart. Bij restaurant Het Vuursche Bos kon men wel een tosti maken. Bovendien hadden ze blond bier van Pater Linus. Dit had ik nog niet geproefd. Het smaakte allemaal prima. Gelukkig hadden we de tijd, want we hebben wel drie kwartier op het terras gezeten.
Verderop in Lage Vuursche hebben we een geocache gezocht die ik eerder, tijdens een tocht van WS78, heb moeten laten liggen wegens tijdgebrek. Bart had hem snel in de gaten en na het loggen zijn we het dorp uitgelopen, het bos in, langs Hoeve Cantecleer naar landgoed Eyckenstein. Vervolgens gingen we door het Maartendijkse Bos. Bij de splitsing met de vijfendertig kilometer kwamen we de pijlenophaler tegen. We hadden nog wel tijd om even bij kasteel Wolfsdreuvik te gaan kijken. Er bleek een controlepost te zijn en het kasteel, dat eigenlijk meer een forse toren is, was open. Binnenkijken mocht echter niet, want het is privébezit (inclusief het terrein eromheen). Even later wandelden we terug naar de splitsing en vervolgen we de route van vijfentwintig kilometer, die ons naar het Goois Natuurreservaat De Zuid en het Hilversumse Wasmeer bracht. Het uitzichtpunt bij het meer is aardig verloederd. Vroeger was er een earthcache waarbij je antwoorden moest verzamelen aan de hand van de informatiepanelen, maar die zijn volledig vernield of beklad met graffiti. De earthcache is gearchiveerd, het prachtige uitzicht is er gelukkig nog wel.
Vijver?
We wandelden verder richting het Cronebos en bij herberg Boschoord, in de bossen bij Lage Vuursche, zijn we op het terras gaan zitten. Daar heb ik een Saisonnetje van de Brouwkamer gedronken. Na deze stop passeerden we het klimbos Gooi-Eemland. Daar was het vrij druk en de nabijgelegen geocache loggen ging dus niet ongezien. Iets verderop kwamen we langs theehuis ’t Hooge Erf, waar we ook weer een controlestempel kregen. Hoewel het er gezellig uitzag, hadden we nog geen behoefte aan een volgende rust. Even later staken we de drukke Hilversumseweg over en liepen we boswachterij De Vuursche in. Daar lagen verschillende geocaches, allemaal iets van de route af. Nadat ik de eerste niet gevonden had, heb ik de rest ook maar voor gezien gehouden. Volgens de kaart passeerden we de Kruisvijver, maar water heb ik hier niet gezien. Vlak voordat we aan de spoorlijn tussen Baarn en Hilversum kwamen, had ik weer een flink suikertekort. Geen bankje te bekennen om de rugzak neer te zetten, dus hielp Bart mij even om een boterham uit de tas te halen.
Na het oversteken van de spoorlijn wandelden we weer het landgoed Groeneveld op. Bart liep een stuk voor mij en ik zag hem niet. Bij een bruggetje kon ik zou gauw geen pijl vinden en met de routebeschrijving kwam ik er niet uit. Even twijfelde ik, totdat ik opeens de pijl op de brug ontdekte. We liepen een aardig stuk door het fraaie park met kunstwerken en vijvers, achter het kasteel. Rond kwart over vier waren we aan de finish, bij Grand Café Groeneveld. Ruim op tijd om ons af te melden, maar net op tijd om een drankje te halen, want na half vijf werd er niks meer geserveerd omdat men een trouwfeest moest voorbereiden. Ook niet leuk voor wandelaars die wat later binnenkwamen. Een bierkaart kon ik nergens vinden, dus keek ik in de bier-app Untappd wat anderen hier genuttigd hebben. Het biertje dat ik graag wilde drinken bleek op te zijn. Dan maar een Cromhout dubbel van brouwerij De Leckere. Geen topper, maar wel weer een nieuwe voor de check-in in de bier-app.
Een uur naar station Baarn?!
Rond vijf uur arriveerde het bruidspaar, dat eerst foto’s ging maken bij het kasteel. Tien minuten later zijn we opgestapt en hebben we eerst nog de volkstuin bij kasteel Groeneveld bekeken. Daarna hebben we langs de Amsterdamsestraatweg vlug een makkelijke geocache opgepikt, om vervolgens deze drukke weg via het fietspad naar de spoorlijn te volgen. Bij het beeld van koningin Emma zit ook een geocache verstopt, maar die konden we niet vinden. Evenals de geocache die verderop bij een oud, stenen viaduct moest liggen. Het zag er niet al te schoon uit onder dit viaduct en ik had dus weinig zin om alles om te ploegen. Uiteindelijk waren we pas om tien over zes op het station, waar ik de Sprinter naar Amsterdam Centraal heb genomen, om vervolgens door te reizen naar Alkmaar. Na de laatste etappe, te voet naar huis, kon ik even na acht uur terugkijken op een leuke, geslaagde dag. Die paleizenwandeltocht is de moeite waard om volgend jaar in de gaten te houden!
Dagboek van een wandelaar 