Datum: 26 t/m 29-05-2022
Tocht: 27e Drents-Friese Woud wandelvierdaagse
Organisatie: Stichting Sport Promotie Diever
Internet: http://www.dieversportief.nl
Afstand: 31 + 30 + 32 + 32 = 125 kilometer
Totaal afgelegd: 50955 kilometer
Weer: Wisselvallig, overwegend bewolkt, soms zon, neerslag in de nacht, zaterdag een bui, stevige wind (W/NW 4 Bft.), vanaf de tweede wandeldag fris.
Middagtemperatuur: donderdag ca. 19 °C, vrijdag en zaterdag ca. 15 °C, zondag ca. 12°C.
Foto-album: Klik hier
Routes: dag 1 / dag 2 / dag 3 / dag 4
Geocache(s) dag 1: GC7QZZ1 / GC7R7EZ / GC8MF15 / GC7QZXR
Geocache(s) dag 2: –
Geocache(s) dag 3: GC9R116 / GC6ZAXW / GC7NY6B
Geocache(s) dag 4: GC9MDHP / GC9RH6E / GC9M0NP / GC9RH5G / GC9M0FB / GC9M0GA / GC9NYKM / GC9MDNT / GC9RNNM / GC9MA6E / GC8Q1G8 / GC7QZVX
In 2020 was er, voor zover ik weet, geen vierdaagse in Diever vanwege corona. In 2021 werd de vierdaagse verplaatst naar september. Dat had ik te laat in de gaten en dus kreeg ik het niet meer voor elkaar om een slaapplaats te regelen. Bovendien was corona nog volop aanwezig en aangezien ik tamelijk veel klachten had na de vaccinaties was ik er niet gerust op. In mei 2022 werd er weer een gewone vierdaagse georganiseerd. In de groepsaccommodatie slapen, dicht op andere wandelaars, vond ik nog steeds geen goed idee. Bart wilde ook mee naar Diever en hij houdt al helemaal niet van dergelijke slaapzalen, dus hadden we een aparte kamer geboekt bij Het Kasteel, zelfs met twee losse bedden!
Woensdag 25-05-2022: Heenreis en aankomst
Helaas was Bart ziek en hij kon dus niet mee naar Diever. Balen! Ik had het wel gezellig gevonden. Alhoewel ik er genoeg mensen ken, vond ik het toch erg jammer. Ik was in Blerick en woensdagochtend ben ik rond zeven uur opgestaan. Er moest nog een hoop gebeuren: ontbijten, samen met mijn moeder de spullen inpakken en ik heb nog even wat paracetamol ingenomen, want ik voelde me ook niet helemaal fit. Het zal wel de stress en spanning zijn geweest. Na twee jaar eindelijk weer een vierdaagse, maar toch nog een beetje angst om corona op te lopen… Uiteindelijk ben ik rond kwart voor tien de deur uit gegaan en heb ik de bus naar station Blerick genomen. Om rustig te kunnen zitten in de trein zette ik mijn 2e klas abonnement om naar 1e klas. Ik nam de intercity van 10.06 uur naar Utrecht. Daar moest ik rond kwart voor twaalf de intercity richting Groningen hebben. Zelfs in de 1e klas was het vrij druk en er werd behoorlijk gehoest en geniest. Ik voelde me niet helemaal op mijn gemak. Volgens mij wordt er ook behoorlijk misbruik gemaakt van het feit dat er nauwelijks nog controle in de trein is. In Zwolle moest ik overstappen op de intercity richting Leeuwarden, maar die vertrok acht minuten te laat, waardoor ik in Meppel de bus naar Dieverbrug miste. Dan maar eerst een beker koffie bij de stationshuiskamer, om dat kleine half uur wachten te overbruggen. Ook bleek de busroute in Diever gewijzigd te zijn, waardoor de halte Kasteel opgeheven was en ik rond kwart over twee uit moest stappen op de Hoofdstraat, tegenover de oude startplaats, het Dingspilhuus, dat inmiddels gesloopt is. Rond half drie was ik bij Het Kasteel, waar ik een kamer toegewezen kreeg.
De kamer was eenvoudig; twee bedden en een wastafel, en hij kon niet op slot. Prima voor die paar dagen, alleen kon het rolgordijn niet open en dat vond ik een gemis, want overdag wil ik wel wat daglicht hebben in de kamer. Verder was er een gedeelde douche, huiskamer en keuken. Mia en Ina hadden ook een kamer geboekt en zaten net als ik op de eerste etage. Nadat ik mijn spullen weggelegd had, heb ik eerst een biertje gedronken met Paul en Mirjam. Daarna trof ik Tini en Loek, voormalige leden van D.W.F. Belfeld, waarmee ik even bijgepraat heb. Na het ophalen van mijn startkaart heb ik nog een tijdje bij Mia en Ina aan tafel gezeten. Geheel volgens traditie zijn we ’s avonds weer bij het chinees-indisch specialiteitenrestaurant Hui Mao in Dieverbrug gaan eten. Daar hadden we om zes uur gereserveerd, dus zijn we er rond half zes naartoe gewandeld. Ik heb er een heerlijke Ti Pan kip met pikante saus en bami gegeten.
Na het eten zijn we met een beetje regen teruggelopen naar Het Kasteel. Onderweg kreeg ik een telefoontje van de dame die de kamers verhuurt, met de vraag of ik van kamer wilde ruilen omdat er twee vrouwen waren die liever losse bedden wilden hebben. Geen probleem; ik kreeg er een betere kamer op de begane grond voor terug, met daglicht! Nadat ik mijn spullen verplaatst had, ben ik in de gemeenschappelijke zaal van de groepsaccommodatie een trappistje gaan drinken en daarna werd het tijd om het bed maar eens op te zoeken.
Donderdag 26-05-2022: Eerste wandeldag
Het grote nadeel van de kamer op de begane grond was de nooduitgang, en dan om precies te zijn, de noodverlichting. Die ging midden in de nacht, na een hoosbui, ineens aan. De stroom bleek uitgevallen te zijn en dan gaat zo’n ding branden op de batterij, die het na een tijdje weer begeeft. Men heeft tot vroeg in de ochtend naar de oorzaak van de kortsluiting gezocht, die uiteindelijk in een met regen volgelopen stekkerdoos onder de bar buiten bleek te zitten. Ik had dus erg weinig geslapen toen ik er om vijf uur uit moest en daar hield ik de rest van de dag wel last van. Het ontbijt werd geserveerd in de gemeenschappelijke zaal van de groepsaccommodatie, waar ik ook een lunchpakketje kon smeren. Om zeven uur was ik klaar en heb ik de lopers van de veertig kilometer zien starten. Om half acht mocht ik ook op pad, voor de dertig kilometer.
De route maakte eerst een rondje door het dorp, waarbij we langs het bejaardenhuis en de COOP supermarkt kwamen. Daarna wandelden we langs de begraafplaats, via de Groningerweg het dorp uit. Tegenover het hunebed D52 vond ik een geocache en ook bij het iets verderop gelegen Landhotel lag er één die ik snel te pakken had. Vervolgens wandelden we het Drents-Friese Woud in. Ook hier lagen geocaches, waarbij ik best wel een tijdje heb lopen zoeken naar de eerste. Uiteindelijk heb ik hem wel gevonden, maar de tweede geocache ben ik per ongeluk voorbijgelopen. De route ging bijna helemaal door het bos tot aan de eerste stempelpost, bij landgoed ’t Wildrijck. Hier hadden we er pas zeven kilometer opzitten en dus ben ik na het stempelen van de controlekaart meteen doorgelopen. Via de hoofdingang verlieten we het vakantiepark en daarna namen we het fietspad noordwaarts, dat verderop afgesloten bleek te zijn omdat er een boom overheen lag. Hierdoor moesten we een stukje omlopen, langs de drukke N371 bij de Drentsche Hoofdvaart. Vervolgens gingen we weer het Drents-Friese Woud in, waar we een stukje tegen de terugweg in liepen. Door het bos ging het naar de mobiele post “Alberta”, die in een weiland tussen de N371 en het Drents-Friese Woud was neergezet. Ik heb er koffie gedronken en een grote gevulde koek gegeten. Wel hadden we veel last van de muggen, dus voortaan maar even de huid flink insmeren met DEET…
Het volgende stuk route bestond uit allerlei lusjes waarbij we een aantal keren het parcours van de heen- dan wel de terugweg kruisten of raakten. Het was goed opletten en voor sommigen was het verwarrend. Wel bleven we weer in het Drents-Friese Woud en de route bracht ons naar camping De Reeënwissel, waar ze bij de cafetaria helaas geen soep verkochten. Zin in een biertje had ik nog niet, omdat ik door het weinig slapen een beetje last had van mijn maag. Bovendien was het ook nog vrij vroeg. Dan maar met een cola zero even op het terras zitten. Ik moest wel mijn trainingsjasje aanhouden, want erg warm was het niet in de schaduw. Na twintig minuten, zo rond kwart voor twaalf, ben ik aan de terugweg begonnen. Die ging wederom door het Drents-Friese woud, nu langs fraaie vennen waar je de kikkers kon horen brullen. Ik heb er even stilgestaan, maar ook hier hadden de muggen het op mij gemunt. Tegen één uur was ik terug op de mobiele post “Alberta”. Daar bestelde ik een Rivella en heb ik twee boterhammen uit de rugzak gehaald. Ik zat even bij Mirjam. Helaas was het op de post wederom niet uit te houden van de vele muggen die er lustig op los wilden prikken, dus heb ik de pauze niet te lang gemaakt.
Heel spannend werd de route niet; weer terug het Drents-Friese Woud in en helemaal door het bos naar de stempelpost op landgoed ’t Wildrijck. Daar kwamen we langs de nieuwe glamping-tenten die ik niet eerder gezien heb. Kamperen met alle luxe van een huisje; heel populair en het zal best wel een aardige duit kosten. Inmiddels had ik flink wat meer kilometers op de GPS staan dan dat de routebeschrijving aangaf en we zouden zelfs nog zes kilometer moeten lopen tot de finish. Dat laatste leek me erg onwaarschijnlijk. Ik had geen zin om in mijn uppie op het terras te gaan zitten en dus sloeg ik de rust wederom over. Eerst leek het erop dat we de kortste weg terug zouden nemen, langs de bosrand, maar toch mochten we nog een extra lusje maken door het Drents-Friese Woud. Die beloofde zes kilometer haalden we echter bij lange na niet; het kwam op zo’n drie en een halve kilometer uit. Om goed drie uur was ik binnen en stonden er eenendertig kilometer op de teller. Ik heb even een praatje gemaakt met een paar wandelaars en ook heb ik Jan Vos, de voormalige uitbater van het Dingspilhuus, nog kort gesproken. Nadat ik mijn rugzak teruggebracht had naar mijn kamer, ben ik in de gemeenschappelijke zaal een biertje gaan drinken met Mirjam, Loek en Tiny. Paul was blijkbaar nog niet terug van de veertig kilometer. Na het biertje werd het tijd om te gaan douchen en te gaan eten bij ’t Keernpunt, met Mia en Ina.
Gelukkig was de menukaart niet gewijzigd (voor zover ik weet) en was er dus weer genoeg variatie. Ik bestelde het schnitzel “Mooi Wicht” dat al vaker prima gesmaakt heeft. Ook het Shakespeare-bier en de Dieverder koffie, met een goede scheut Drents kruidenbitter, was er nog. Heerlijk! Wel raadzaam om even een tafel te reserveren, want het restaurant zat volgeboekt. Dus deden we dat alvast maar voor de komende dagen. Na het eten maakten we een ommetje door het dorp. Hoewel de tijd hier soms stil lijkt te staan, waren er toch wat veranderingen. Behalve het Dingspilhuus dat weg is, bleek ook de Rabobank vertrokken te zijn uit het dorp en de geldautomaat in de muur van de COOP was weggehaald. Contant geld opnemen werd dus een stuk lastiger en kan alleen nog tijdens de openingstijden van de supermarkt. Gelukkig kun je tegenwoordig bijna overal met PIN betalen. Bij terugkomst in Het Kasteel was ik behoorlijk moe en de rest van de avond heb ik dan ook op mijn kamer doorgebracht. Ik heb de foto’s van de eerste dag on-line geplaatst, de relive-video in elkaar gezet en wat aantekeningen gemaakt voor dit weblog-item. Toen werd het toch echt tijd om de inmiddels klein geworden oogjes te gaan sluiten…
Vrijdag 27-05-2022: Tweede wandeldag
In de nacht van donderdag op vrijdag heb ik al een stuk beter geslapen. De wekker ging weer om vijf uur en dit keer smeerde ik me wel goed in met DEET tegen de muggen. Na het aankleden, ontbijt en lunchpakket maken ging ik om half acht op pad. Al snel wandelden we door Oldendiever en verlieten we het dorp. Het terrein was nu meer open dan de dag ervoor en er waren nauwelijks muggen. Behalve verharde wegen zaten er enkele smalle graspaadjes in het eerste deel van het parcours. Na een kleine zeven kilometer volgde de mobiele post “Brandeveen”, aan de rand van een bosgebied. Ik ben er even gestopt voor een beker koffie en een gevulde koek. Vervolgens ging de route het bos in en wandelden we over het Holtingerveld. Via een lang pad kwam ik uiteindelijk in Uffelte uit, waar we bij herberg De Roskam moesten stempelen. Ik wilde een beetje opschieten en dus sloeg ik de rust over. De route ging verder zuidwaarts door Uffelte, langs een kerkje van de protestantse gemeente. Na het verlaten van het dorp wandelden we naar het prachtige heidegebied Uffelter Binneveld, om daarna door te gaan naar Havelte. Intussen was ik aan de praat geraakt met een wandelaar die mij van de WS78-tochten blijkt te kennen. Hij had een wat hoger tempo, dus vlak voor het Domineespaadje bij Havelte namen we afscheid. Ik ging even bij de Sint Clemenskerk het grasveld op, om te proberen de kerk in zijn geheel op de foto te krijgen. Dat lukte. Daarna volgde al snel de rust bij restaurant Hartenlust, dat voorheen De Rand van Havelte heette. Wederom was het te vroeg voor een biertje. Op de kaart stond ook niks wat ik nog niet kende, dus werd het gewoon een cappuccino. Paul kwam binnenlopen en we hebben even gekletst, maar lang is hij niet gebleven, omdat hij de lus van de veertig kilometer nog wilde maken.
Na de rust ging de route naar het Uffelterzand, een mooi bosgebied, afgewisseld met heide en een meertje. Vervolgens kwam ik terug in Uffelte, waar ik bij herberg De Roskam een Affligem Dubbel gedronken heb. Even na mij arriveerde Ger (die ergens in Zuid-Limburg woont) en we hebben een behoorlijke tijd aan hetzelfde tafeltje zitten kletsen. Ger heeft een flink tempo en die hou ik dus niet bij, vooral niet met de fikse tegenwind die we in het open stuk na Uffelte kregen. Uiteindelijk gingen we langs camping De Blauwe Haan weer het Holtingerveld op en volgden er de nodige smalle bospaadjes. Goed uitkijken voor de vele wortels dus. Ook kwamen we vlak langs het Brandeveen, maar daar heb ik niks van kunnen zien door de dichte bebossing. Even later was ik terug op de gelijknamige mobiele post, waar ik een Rivella dronk. Ik trof er Tini en Loek. We hebben nog even bijgepraat. Daarna begon ik aan de terugweg, recht toe, recht aan naar Diever door een open en winderig landschap. Vlak voordat ik bij korenmolen De Vlijt het dorp inliep had ik een behoorlijk suikertekort. Het tegen de wind in beuken had flink wat energie gekost. Ik at een banaan, maar dat hielp niet veel. Van een wandelaar die ook in Het Kasteel overnacht kreeg ik een paar snoepjes. Verderop, midden in het dorp, volgde er weer een suikertekort en moest ik stoppen om een boterham te eten. We kwamen ook langs de COOP en ik heb meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om een paar boodschappen te halen en geld te pinnen. Het was er druk en onoverzichtelijk, waardoor ik tegen iemand aanliep en ook bijna een aanvaring had met een openstaande deur van de koeling. Aan mijn blindenstok had ik niet veel; mensen kijken echt niet uit hun doppen. Buiten werd ik zelfs bijna aangereden door een auto op het zebrapad bij het oversteken! Dit alles leverde zoveel stress op, dat mijn suiker omhoog schoot en veel te hoog werd. Het zakje Breaker yoghurt in mijn rugzak moest ik ondanks dit nog wel opdrinken, want het was niet meer koel genoeg om lang te bewaren.
Het laatste stukje van de route ging langs het bejaardenhuis en een fraaie oude boerderij terug naar Het Kasteel. Het was nu rond kwart voor vier dat ik finishte. Nadat ik mijn boodschappen opgeruimd had ben ik even een Leffe Dubbel gaan drinken in de gemeenschappelijke zaal. Het werd al gauw laat en dus moest ik vlug gaan douchen, om op tijd met Mia en Ina te kunnen gaan eten bij ’t Keernpunt. Het klassieke Drents stoofpotje smaakte weer heerlijk, met een groot glas Hertog Jan Weizen erbij. Als toetje nam ik de chocolade lavacake; weer eens iets anders. Erg zoet, maar wel heel lekker. Met een volle maag wandelden we rustig terug naar Het Kasteel, waar ik de avond in de eigen huiskamer doorgebracht heb. Nog genoeg foto’s en informatie te verwerken. En daarna heerlijk uitrusten op bed…
Zaterdag 28-05-2022: Derde wandeldag
Wederom ben ik om half acht vertrokken. De route ging dit keer richting Dieverbrug, eerst over de verharde landweg, maar ook een stukje over een smal graspad langs het veld. Een leuke doorsteek. Aan het eind van de weg moesten we over het fietspad langs de drukke N855. Daar viel een geocache op te pikken die ik zo snel niet kon vinden, maar al gauw kreeg ik hulp van een mede-cacher en die had wel vlug beet. We liepen een klein stukje met elkaar op. Na het oversteken van de rotonde en de Drentsche Hoofdvaart bij het Chinese restaurant Hui Mao en het busstation van Dieverbrug wandelden we verder in de richting van Dwingeloo. Maar al snel sloegen we linksaf om naar Leggeloo te gaan. Intussen viel er een bui en had ik even de paraplu nodig. Door de stevige wind werd de regen tegen me aangeblazen en de wandelaars met regenjassen en poncho’s waren duidelijk in het voordeel. Het was daarbij ook niet erg warm. Fris zelfs. Verderop, vlakbij de Dwingelder Stroom, een uitloper van de Oude Vaart, was het weer droog en wilde ik op zoek gaan naar een volgende geocache. Ik zag zo gauw niet hoe ik erbij kon komen en later had ik geen zin meer om alsnog een stuk terug te steken. Die blijft liggen voor een volgende keer…
Uiteindelijk ging de route toch naar Dwingeloo, waar we rust hadden bij het dorpshuis Over Entinghe. Daar kreeg elke wandelaar een grote mandarijn en buiten was er koffie met lekkernijen te koop. Ik heb een lekkere Drentse kruidkoek genomen, die ik staand aan een tafel opgegeten heb, met een bekertje koffie erbij. Daarna vervolgde ik de route, dwars door Dwingeloo en later door het buitengebied naar Lhee. Vervolgens ging het de bossen van nationaal park Dwingelderveld in, waar ook de mobiele post “Achter ’t Zaand” (op een parkeerterrein) stond. Vlug een bekertje bouillon en weer door. Helaas vergat ik om Komoot weer aan te zetten, waardoor ik een flink stuk van de route miste. Dat zou ik thuis, aan de hand van de tracklog van de Garmin GPS, wel weer recht kunnen breien. Na een flink stuk bos volgden we de bosrand richting Lheebroek. Onderweg passeerden we weer een geocache die ik maar niet kon vinden. Na een kleine zeven minuten zoeken heb ik het opgegeven en ben ik verder gegaan, naar de volgende rust. Meestal volgt er na een mobiele post wel weer horeca, maar dit keer bleek het toch een eenvoudige mobiele post te zijn. Brood had ik mee, dus nuttigde ik twee boterhammen en een beker koffie. Bij vertrek haalde ik een Breaker yoghurt uit de rugzak om onderweg op te drinken. Waarschijnlijk ben ik hierbij mijn geocache-pen verloren, maar gelukkig had ik er nog wel één in de tas.
Die pen had ik in Lheebroek, bij camping Meistershof, wel nodig. Daar zat een erg fraaie geocache verstopt in de houtopslag. Een grote PVC-buis met een gigantische logrol! Erg leuk. Eenmaal terug op de route wandelden we over de camping, om daarna door landelijk gebied en een stuk langs de bosrand terug te gaan richting het Dwingelderveld. Een groot deel van dit stuk route was ik in gesprek met twee wandelaars. Vlak voor de mobiele post “Achter ’t Zaand” zat er een stuk route in waar we eerder geweest zijn deze dag. Ik heb vlug een Rivella gedronken en daarna de mobiele post achter me gelaten. De tocht ging verder via een bospad richting de heide van het Dwingelderveld, maar het uitgestrekte heideveld lieten we dit keer letterlijk links liggen. In plaats daarvan wandelden we door het bos naar De Bospub, waar ik al heel vaak langsgekomen ben, maar nooit binnen ben geweest. Het moest er nu maar eens van komen. Het was er gezellig druk, maar in een afgelegen hoekje vond ik toch een tafel. De bierkaart bood genoeg keus van bieren die ik nog niet geproefd had, dus bestelde ik een Stadshaven Tripel. Ik was er graag nog wat langer gebleven om nog meer bieren te proeven, maar helaas moest ik weer eens verder…
Even na twee uur ben ik opgestapt. De tocht ging nog een heel klein stukje door het bos om vervolgens langs het, inmiddels gesloten, Planetron terug te keren naar Dwingeloo. De route was hier een beetje vreemd gemarkeerd; de pijlen stonden langs de straat, terwijl er aan de overkant een stoep is. In het centrum ben ik even bij ’t Brinkhuus binnengestapt om een ansichtkaart te kopen die ik naar Bart wilde sturen. Het was wel een beetje laat, want hij was vandaag jarig en ik had me blijkbaar in de dag vergist. Dus heb ik de kaart meteen geschreven en om de hoek in een PostNL-brievenbus gedaan. Waarschijnlijk zou ik al thuis zijn voordat de kaart aankwam! Na het posten van de kaart wandelde ik verder richting de Nicolaaskerk. Bij de Juffer van Battinghe, een beeld van een statige dame op een paard dat voor de kerk staat, trof ik een paar geocachers aan die druk aan het zoeken waren, zonder success. Ik gaf ze een hint, maar volgens hen lag de cache daar niet meer. Ik heb er destijds ook goed naar moeten zoeken. Ik liet ze verder maar hun gang gaan en nadat ik me een klein beetje verlopen had, kwam ik dan toch weer bij het dorpshuis uit. Omdat ik net al gezeten had, besloot ik geen rust te nemen en door te lopen. Al snel wandelde ik het dorp uit en stak ik via de parallelweg langs de N855 de Dwingelder Stroom weer over. Het is een beetje onduidelijk waar deze nou precies overgaat in de Oude Vaart. Ik vervolgde de Dwingelderdijk terug naar Dieverbrug, waar we nogmaals de N855 over moesten steken en via een bospaadje richting de fraaie sluis liepen. Het was er druk met bootjes en toeristen, maar gelukkig hoefden we niet te wachten om de sluis over te kunnen steken. Wel keek ik nog even rond in het kleine informatiecentrum dat mij nooit eerder opgevallen is. Bij het busstation moesten we de drukke N371 oversteken en dat viel nog niet mee. Na een lusje over het industrieterrein namen we het fietspad langs de N855 terug naar Diever. Tegen vier uur was ik terug bij Het Kasteel, waar ik eerst een biertje gedronken heb. Na het douchen hoefde ik als het ware de deur niet meer uit, omdat er bij de groepsaccommodatie een barbecue georganiseerd werd, waar weer flink veel animo voor was. Het was weer prima verzorgd; naast een grote keus aan vlees was er stokbrood met kruidenboter, een aantal salades en verschillende sausjes. Bovendien was het enorm gezellig. Wel bleek ik door de grote hoeveelheid vet lang last te houden van een veel te hoge bloedsuiker. Gedurende de nacht wilde die maar niet zakken. Nou, morgen weer een dag…
Zondag 29-05-2022: Vierde wandeldag
Op deze zondagochtend had ik behoorlijke moeite met opstaan, toen de wekker om vijf uur ging. De suiker was nog steeds te hoog. Gelukkig zakte hij wat tijdens het aankleden, zodat ik nog kon ontbijten. Iets na half acht ben ik weer op pad gegaan. De meute was inmiddels al vertrokken en het was rustig op het parcours. De route ging meteen het dorp uit en via de Groningerweg wandelden we langs het kerkhof. Daarna ging het langs het VVV-kantoor, een oorlogsmonument en een voormalig tolhuisje naar de rand van het Drents-Friese Woud. Het was zowaar fris en het voelde alsof ik beter handschoenen aan had kunnen trekken, maar die had ik niet bij me. Wie denkt daar ook aan in mei? Iets verderop draaiden we landgoed Berkenheuvel op, langs een fraai buitenhuis. De route ging weer een flink stuk door het bos, achter camping Midzomer langs. Vervolgens wandelden we via een landweg met verhard fietspad ernaast naar de mobiele post “Leemweg”, waar we er pas vijf kilometer op hadden zitten. Even stempelen en geheel volgens traditie op de laatste dag een rolletje KING pepermunt ophalen, en verder met de volgende etappe.
Even dacht ik dat we terug het Drents-Friese Woud in zouden gaan, maar aan de bosrand bogen we af in de richting van Wapse. Eerst liepen we er met een flinke boog omheen, maar uiteindelijk gingen we het dorp in om, na negen kilometer gelopen te hebben, te gaan rusten bij dorpshuis Oens Huus. Daar heb ik even een cappuccino gedronken en een boterham gegeten. Al snel na de rust pikten we het fietspad langs de doorgaande weg naar Vledder op. Bij hotel De Wapser Herberg ben ik de weg overgestoken om naar een geocache te gaan zoeken. Dat kostte behoorlijk veel tijd, maar was zeker de moeite waard. In een buis van een verkeersbord zat een fietspompje in een koker verstopt, maar veel lucht kwam er niet uit dat ding. Wel een logboekje, nadat ik het pompje uit elkaar gedraaid had. Na deze cache wandelden we het buitengebied van Wapse in, waar nog meer geocaches lagen. Ook die hebben aardig wat tijd gekost omdat ik soms niet meteen doorhad wat de bedoeling was, of omdat ik ze simpelweg niet kon vinden. Maar uiteindelijk bereikte ik rond twintig over elf toch het dorp Vledder, waar we eerst met een boog omheen liepen. De route ging door een bosgebiedje en langs een camping, om daarna bij het Miramar Zeemuseum uit te komen. Wonderbaarlijk, mijlenver geen zee te bekennen hier… Vervolgens wandelde ik door naar het iets verderop gelegen recreatiecentrum Adelhof, waar we na een kleine zestien kilometer rust hadden. Een bierkaart hadden ze niet in het restaurant en de keuze aan speciaalbieren was erg karig, dus nam ik een mosterdsoep die prima smaakte. Helaas was er nog maar één tafel vrij en die stond precies in de tocht als er mensen binnenkwamen. Ik moest verschillende keren wandelaars aansporen om de deur achter zich dicht te trekken. Blijkbaar is dat (te) moeilijk? Zelfs toen ik aan de andere kant van de tafel ging zitten, zat ik er niet lekker, heb snel mijn soep naar binnen gewerkt en na een kwartier ben ik weer vertrokken.
De terugweg ging eerst dwars door een aantal woonwijken van Vledder. Tegenover de begraafplaats ben ik een parkje ingelopen om bij de schutting van een huis naar een geocache te gaan zoeken, tegelijk met een ander team. Er hing een fietsenframe aan de poort en volgens de hint moest je ergens aan draaien, maar er gebeurde niks toen ik de pedalen een slinger gaf. Wel zat er een bidon in een houder en daar bleek de logrol in te zitten. Vervolgens ging ik de route weer op en aan de rand van Vledder vond ik nog een geocache. Na het verlaten van het dorp namen we de doorgaande weg richting Wapse en ook bij de Vledder Aa moest er een cache zitten. Die kreeg ik echter niet te pakken, omdat mijn magneetstok veel te kort was. Verderop zat er nog één verstopt in een holle ruimte achter een reflector op een paaltje. Listig, maar ik had het eerder meegemaakt. Bezig dagje zo! Na ruim vijfhonderd meter volgde een zijweg en zag ik geen pijlen meer. Andere wandelaars bleken met hetzelfde euvel te kampen, dus zijn we maar een stuk langs de doorgaande weg richting Vledder gelopen. Vlak voor het dorp vonden we een straat die wel op de routebeschrijving stond en die zijn we maar ingegaan. Het klopte nog niet helemaal; we kwamen van de verkeerde kant aanlopen, maar waren wel terug op het parcours. Uiteindelijk kwamen we toch bij het dorpshuis Oens Huus uit, waar ik een Hertog Jan Grand Prestige gedronken heb. In de zaal, die al voor de helft gesloten was en dus een stuk minder plaats bood, stond de televisie behoorlijk hard aan met autoracen. Prettig was het niet, dus ben ik zover mogelijk van het scherm gaan zitten. Gelukkig kon ik de wandelaars om me heen nog wel verstaan.
Na het verlaten van Wapse ging de route langs het Noorderveld naar het Drents-Friese Woud, waar we via een aantal verharde fietspaden een stukje door het bos wandelden. Daarna kwamen we weer op de landweg met naastliggend fietspad, waar ik eerder die dag gelopen had. Zo kwam ik nogmaals op de mobiele post “Leemweg”. Ik heb even een praatje gemaakt met wandelaars die mijn tochten op Komoot langs zien komen. Intussen dronk ik mijn bekertje Rivella leeg en daarna ging ik verder. Al snel staken we de drukke Ten Darperweg over en maakten we een lus via een graspad langs een brede sloot met een sluisje. In het naastgelegen bosgebied zat een zeer fraaie geocache verstopt. Het bleek een kabouterhuisje te zijn waar muziek uit kwam. Na het loggen en het oppikken van een travelbug ging de route verder over het fietspad langs de Ten Darperweg, tot bij het bospad naar de visvijver. Daar zag ik wederom geen pijlen en dus ben ik, de routebeschrijving volgend, tegen de klok in om de vijver gelopen. Later bleek dat niet de bedoeling te zijn, dus had ik weer extra meters gemaakt. Nadat ik de vijver driekwart rond was, wandelde ik over de lange vlonder Diever in. Na het passeren van het gemeentehuis probeerde ik nog een geocache op te pikken die ik eerder niet kon vinden. Op een foto had ik gezien dat hij onder de deksel van een waterafsluiter moest zitten, maar er waren er drie. Al snel had ik de juiste te pakken. Vervolgens liep ik richting het centrum met het dierenpark. Er bleek een braderie te zijn, die helaas nagenoeg afgelopen was. Het was nu niet ver meer naar Het Kasteel, waar ik pas rond kwart voor vijf binnenkwam. Net op tijd om mijn wandelboekje nog te laten stempelen en me af te melden.
Nadat ik buiten gauw een trappistje naar binnen gewerkt had, werd het de hoogste tijd om te douchen, want om kwart voor zes zouden we naar ’t Keernpunt lopen. Ik had zelfs geen tijd meer om mijn insulinepomp bij te vullen; dat moest dus maar meteen na het eten. En zo’n pizza Carbonara met een Hoegaarden witbier en een koffie van Loffie, met chocolade-lekkernijen, likeur en slagroom, zijn flink wat koolhydraten, dus daar heb ik behoorlijk veel insuline voor nodig! Na terugkomst bij Het Kasteel moest er dus wel meteen een nieuwe ampul in de pomp. Daarna heb ik mezelf getrakteerd op twee trappistjes, om de vierdaagse feestelijk af te sluiten.
Maandag 30-05-2022: Naar huis
De wekker had ik op zeven uur gezet. Om half zeven was ik al klaarwakker en ben ik opgestaan. Zo kon ik me rustig wassen, aankleden en mijn spullen alvast inpakken. Om acht uur ben ik in de gemeenschappelijke zaal gaan ontbijten met Mia, Ina en nog twee wandelaars. De meeste wandelaars zijn op zondag al naar huis gegaan, dus was het erg rustig in Het Kasteel. Rond twintig over negen heb ik mijn spullen opgehaald bij mijn kamer en ben ik richting de bushalte bij het Dingspilhuus gelopen. Er was al aardig wat leven in het dorp. Er werd zelfs midden op straat een vrachtwagen gelost, waardoor ik over het grasveld moest lopen. De wieltjes van mijn weekendtas vinden dat niet zo leuk, dus die moest ik een stukje tillen. Rond kwart voor tien had ik de bus, die iets te laat was, naar Dieverbrug. De aansluiting naar Meppel haalde ik nog wel. Vaak wachten de bussen even op elkaar. Even voor half elf nam ik de intercity richting Rotterdam, die mij naar Utrecht bracht. Daar kon ik overstappen op de intercity naar Venlo. Net iets voor half twee stapte ik uit op station Blerick en nadat ik mijn weekendtas van de trap getild had, nam ik zo’n tien minuten later de bus naar mijn moeders flat. Het busritje werd weer een toeristisch rondje Blerick met vele herinneringen uit mijn jeugd. Tegen twee uur was ik bij mijn moeder en bleek mijn suiker veel te hoog te zijn, dus moest ik eerst mijn infuus vervangen voordat ik aan de lunch kon beginnen. Ik was best wel moe en ’s middags heb ik nog een dutje gedaan. Pas de volgende dag ben ik teruggereisd naar Alkmaar.
Ja, het was weer erg leuk, mooi en gezellig om terug te zijn in Diever. Zoals de spreuk zegt: “Liever naar Diever!”. Volgend jaar weer!
Dagboek van een wandelaar 