Datum: 10-11-2018
Tocht: Baarnse Stulptocht (serie 41 tocht 3)
Organisatie: Wsv. WS78
Internet: http://www.ws78.nl/
Afstand: 40 kilometer
Totaal afgelegd: 45491 kilometer
Weer: Zwaar bewolkt, eerst droog, later buien.
Middagtemperatuur: ca. 13 °C.
Foto-album: Klik hier
Route: Klik hier
Geocache(s): GC46C43 / GC7V1QQ
Baarn valt normaal gesproken binnen twee uur te bereiken met het openbaar vervoer vanuit Alkmaar. Maar niet dit weekend, want er reden weer geen treinen tussen Alkmaar en Wormerveer. En er was ook nog een probleem met de vervangende bussen. Als ik om 6.50 uur met de snelbus naar Wormerveer zou gaan, die er circa twintig minuten over deed om daar te komen, zou ik pas om 8.54 uur in Baarn zijn. Omdat er stipt om negen uur gestart wordt, vond ik dit geen optie. Maar een half uur eerder ging er geen snelbus en dus zou ik al om 5.30 uur met een stopbus, die er anderhalf uur over deed om in Wormerveer te komen, mee moeten. Eigenlijk had ik al geen zin meer. En hoewel ik dagen van tevoren al contact had gezocht met de NS via Twitter, kon een extra bus om 6.20 uur niet geregeld worden. Ik besloot dan toch maar die bus van 5.30 uur te nemen en tot mijn grote verbazing reden we met twee bijna lege bussen naar Wormerveer. Omdat onze chauffeur de weg niet wist moest er een andere bus voorop rijden. Dan had één van die bussen toch ook om 6.20 uur als sneldienst kunnen rijden… Tot dusver de klantvriendelijkheid van NS…
GPS op tilt
Bijna drie uur later was ik dan eindelijk in Baarn, waar ik even een foto van het station gemaakt heb en daarna een geocache pal voor het startbureau kon loggen. Gelukkig had ik nog wel even tijd voor een bekertje koffie, al werd het door de drukte een staande receptie. Even voor negen uur ging ik naar buiten om te luisteren naar de toespraak van de voorzitter en daarna mochten we vertrekken. We liepen terug naar het station, door een parkje en daarna moesten we even voor de overweg wachten. Vervolgens gingen we bij eethuis en café De Generaal het Baarnse Bos in, rondom een vijver. Daar begaf mijn GPS het en moest ik even stoppen om er nieuwe batterijen in te doen. Ook na het oversteken van de N221 bleven we heerlijk in de natuur; heide en bossen in fraaie herfstkleuren. Ongemerkt wandelden we het natuurgebied De Stulp, waar deze tocht naar vernoemd was, in. En er moest zelfs weer eens over een hek geklommen worden. Iets verderop passeerden we restaurant Buiten in de Kuil, waar de lopers op de twintig kilometer hun horecarust hadden. Daarna mochten we door de kuil, de kuil van Drakensteyn, naar het Pluismeer en vervolgens verder naar de soeppost op zo’n negen kilometer, waar uiensoep uitgedeeld werd.
Lekker druk op de soeppost
Vlak na de soeppost kwam ik Mari tegen en we raakten enthousiast aan de praat over het bloggen van onze wandelervaringen. Een wandelaarster die bij ons in de buurt liep kon dat niet waarderen en vond dat we stil moesten zijn. Tja, je kunt ook zelf even blijven staan als je je stoort aan andere wandelaars… En wandelen is voor mij ook een sociaal gebeuren, om even bij te praten met deze en gene… We deden het volume wat omlaag en het tempo wat omhoog… Probleem opgelost… Inmiddels waren we ook het dorpje Lage Vuursche gepasseerd en via allerlei verschillende bospaden, onder andere door het Cronebos, kwamen we bij het Hilversumse Wasmeer. Ooit zat hier een zogenaamde earthcache die ik nooit opgestuurd (en dus ook niet gelogd) heb. Nu was er vlak na het meer een echte geocache. Ik vond hem eerst niet en Henk Vink kwam mee zoeken. Hij had meer succes. Hij vroeg ook nog of ik toch echt wel naar zijn WS78-tocht in Gorinchem zou komen. Maar ook hier is de reistijd circa drie uur en dus had ik het, helaas voor hem, van de planning geschrapt.
Toch nog regen
Mari was intussen doorgelopen, maar hem trof ik wel weer op de horecarust bij restaurant De Paddestoel (nabij Hollandsche Rading), waar ik even op het terras een Texels bokbiertje nuttigde. Daarna ging het zonder Mari; die was alweer vertrokken; verder. Een flinke lus door de bossen tussen Lage Vuursche en Bilthoven lag in het verschiet. Vlak voordat ik bij de koffiepost (bij dezelfde schuur waar ’s ochtends soep werd geschonken) was, raakte ik weer aan de praat met een wandelaarster en begon het wat te druppen. Het ging wel steeds harder regenen en op het buienalarm zag het er niet best uit. De koffiepost stond nagenoeg in de deuropening van de schuur en schuilen was dus ook geen optie. Dan maar de paraplu tevoorschijn halen, vlug de koffie naar binnen werken en samen met de wandelaarster verder… Eerst liepen we langs het grote hek van kasteel Drakensteyn, maar van het kasteel zelf was helemaal niets te zien. Daarna kwamen we weer door Lage Vuursche en vervolgens gingen we het bosgebied Hooge Vuursche in, waarbij we langs de Kruisvijver kwamen. Na het oversteken van de spoorlijn tussen Baarn en Hilversum betraden we het landgoed van kasteel Groeneveld. Helaas kregen we niet echt goed zicht op het kasteel om het te fotograferen.
Smal pad in de bossen tussen Bilthoven en Lage Vuursche
Iets verderop, bij boerderijwinkel Hoeve Ravenstein, volgde de fruitpost. Ik wilde hier eigenlijk wel foto’s maken, maar door de schemering zou ik de flits moeten gebruiken en dat kunnen de dieren vast niet waarderen. We zagen wel een heleboel kinderen met lampionnen, want blijkbaar was er deze avond een optocht vanwege Sint Maarten. Het was er flink druk en we moesten ons een weg door de kinderen banen om bij de uitgang van het terrein te komen. Het laatste stuk ging ook weer door de bossen richting Baarn en voor mij werd het al lastig om de pijlen te zien. In Baarn mochten we nog door een villawijk lopen en kregen we ook nog een onverhard pad langs de spoorbaan. Zonder zaklamp was het voor mij niet te doen. Precies om half zes kwamen we na een kleine veertig kilometer aan de finish. Daar hadden ze Hertog Jan bokbier en dat smaakte prima na zo’n stevige wandeling. Rond kwart over zes ben ik vertrokken en rond half zeven had ik de Sprinter naar Hilversum. Vervolgens moest ik via Amsterdam weer naar Wormerveer, waar nu gelukkig wel snelbussen naar Alkmaar reden. Rond kwart over acht kwam ik op het station aan en binnen tien minuten ging er een bus naar huis, dus was de zin om dat laatste stukje te lopen ook meteen over… Het was al een lange en vermoeiende dag, maar ik heb er geen minuut spijt van gehad dat ik gegaan ben…
Dagboek van een wandelaar 