Datum: 14-10-2018
Tocht: Rundje Koeberg (jubileumtocht 10-jarig bestaan)
Organisatie: Atletiek Helden, SSS Helden en Toerclub Everlo i.s.m. dorpscentrum Kerkeböske
Internet: http://www.rundjekoeberg.nl/
Afstand: 24 km.
Totaal afgelegd: 45356 kilometer
Weer: Licht bewolkt, zonnig, zeer warm voor de tijd van het jaar.
Middagtemperatuur: ca. 26 °C.
Foto-album: Klik hier
Route: Klik hier
Geocache(s): GC595CR
Het Rundje Koeberg vierde zijn tienjarig bestaan en dus waren er wat extra activiteiten georganiseerd. Ook was het nu mogelijk om een grotere afstand van vierentwintig kilometer te gaan lopen. Dit waren drie lussen van elk acht kilometer, die steeds weer bij het startbureau terugkeerden. Ik wilde graag alle lussen lopen. Dat zou wel betekenen dat ik van de overige activiteiten niet zoveel zou meekrijgen. Rond twintig voor acht nam ik de eerste bus vanaf het VieCuri-ziekenhuis in Venlo naar Helden, waar ik even na acht uur aankwam bij ’t Kerkeböske. De lopers van de langste afstand werd verzocht om eerst de lus door de Heldense bossen te doen. Dus begon ik na een kop koffie aan deze lus.
Lus 1 – Heldense bossen
Het was rond vijf voor half negen toen ik van start ging. De lus ging nagenoeg geheel door de bossen; ook het stuk over het fietspad langs de Kesselseweg was volledig in het bos. Het gebied is enigszins heuvelachtig en er waren de nodige stukken met mul zand, waardoor het best een pittige lus was. Op de terugweg naar de startlocatie zijn we ook nog langs camping De Heldense Bossen en de Koeberg gekomen. Ik heb ruim anderhalf uur over deze eerste acht kilometer gedaan. Zoals gebruikelijk hadden we ook nu weer een bon gekregen voor een kop koffie en een stuk vlaai, dus die heb ik gelijk na de eerste lus ingewisseld. Normaal kan dat pas aan de finish, maar dan zit ik altijd net rond etenstijd…
Mul zand in de Heldense bossen
Lus 2 – Breeërpeel
Mijn moeder was ook naar Helden gekomen om een lus mee te lopen. We konden kiezen uit de twee overgebleven lussen en het maakte haar niet zoveel uit. Omdat we nog nooit op de Breeërpeel geweest waren, besloten we dat samen te gaan doen, dus vertrokken we om twintig over tien bij ’t Kerkeböske. We verlieten Helden aan de noordoostkant en volgden de Kwistbeek een stukje, tot bij de Onderse Schans, waar we even binnen de flinke aarden wal zijn gaan kijken. Dit had ik wel al eerder gezien. Na een flink stuk door het buitengebied gelopen te hebben kwamen we bij de visvijver Breeërpeel, waar we aan de zuidkant langs zijn gelopen. Even later kwamen we de Kwistbeek weer tegen en nadat we die waren overgestoken wandelden we richting de Heldense bossen. We mochten een klein stukje door het bos om vervolgens langs de bosrand en ook weer langs de Koeberg terug te keren naar ’t Kerkeböske, waar we rond tien over twaalf aankwamen. Ik vond deze lus beduidend minder zwaar dan de eerste lus, maar mijn moeder had er toch wat meer moeite mee. Tijd voor een lekker glas Ayinger Weißen en mijn boterhammen…
Visvijver De Breeërpeel
Lus 3 – Keup
Rond kwart voor één ging mijn moeder richting de bushalte en begon ik aan de laatste lus, die achter camping Hanssenhof de bossen in ging. Hier kon je een stukje “zenwandelen” onder de naam “Bosbaden”. Op verschillende plaatsen hingen er opdrachten in het bos, waarbij je goed moest voelen, ruiken, kijken of luisteren. Ik heb er een aantal gelezen, maar omdat ik al aan de late kant was, heb ik de opdrachten niet allemaal uitgevoerd. Het is wel lekker ontspannend om even op een andere manier van het bos te genieten. Op twee plaatsen mocht je je ervaring op een groot wit vel papier schrijven met een stift, en bij de eerste heb ik “Ben ik nou de laatste?” opgeschreven. Beetje humor moet kunnen… De route kwam ook langs restaurant De Beleaving, wat ik nog ken van de tijd dat het Domaine d’Elkandré heette. De verleiding was erg groot om er even op het heerlijke terras naast de wijngaard te gaan zitten, maar dan zou het wel erg laat worden. Dus door naar Keup, waar de route een stuk door het buitengebied ging. Even verderop zat er een geocache in de bossen verstopt. Ik was ook hier al een keer geweest en het was even zoeken waar de kast ook alweer hing. Maar ook nu begreep ik de bedoeling van de cache niet helemaal en kreeg ik hem weer niet open. Dan maar door de bossen en het centrum van Helden terug naar ’t Kerkeböske, waar ik tegen drie uur aankwam. Ik had geen zin om er nog een uur te blijven zitten, dus ben ik meteen naar de bushalte gelopen. De bus had een paar minuten vertraging, maar rond half vier was ik alweer terug in Blerick…
Zonovergoten weg nabij Keup
Dagboek van een wandelaar 