Datum: 02-03-2024
Tocht: 439e wandeltocht (serie 44, tocht 9)
Organisatie: RS80
Internet: http://www.rs80.nl/
Afstand: 26 km.
Totaal afgelegd: 54177 kilometer
Weer: Licht bewolkt, zonnig, droog, stevige frisse wind (ZO, 4 Bft.).
Middagtemperatuur: ca. 12 °C.
Foto-album: Klik hier
Route: Klik hier
Geocache(s): GC88XG3 / GC88XGN / GC3KRV8 / GC7M1DW / GC7R14R / GC8FJ50
Op de eerste zaterdag van maart organiseert wandelsportvereniging Prinses Marijke uit Geldermalsen traditiegetrouw haar laatste tocht van de winterserie en dan kan er veertig kilometer gelopen worden. Jarenlang heb ik dat gedaan en ik wilde er nu ook wel heen. Vanwege werkzaamheden op het spoor ging de treinreis echter meer dan twee uur duren en dat gold ook nog eens voor de terugweg. Daar had ik weinig zin in. Wel jammer, want nu ben ik een heel seizoen niet in Geldermalsen geweest, terwijl ik het zo’n leuke club vind. In eerste instantie dacht ik dat er geen tocht binnen twee uur reizen bereikbaar was met het openbaar vervoer. Ik had geen idee waar Leimuiden precies ligt en dus ging er niet meteen een belletje rinkelen. Toen ik het opzocht in de reisplanner, zou ik er toch met circa anderhalf uur reizen kunnen zijn. En zo viel de keuze op deze tocht van RS80. De dienstregeling naar Haarlem was ook aangepast en zo zat ik even voor zeven uur in de Sprinter. Deze kwam echter te laat in Haarlem aan, waardoor ik de bus naar Hoofddorp ruimschoots gemist heb. Dat werd opnieuw plannen met de smartphone en wachten op een volgende bus bleek geen optie te zijn, want die gaf weer geen aansluiting naar Leimuiden. Dus pakte ik de Sprinter naar Leiden, om daar vervolgens een bus te nemen naar Leimuiden. Even voor negen uur kwam ik, circa twintig minuten later dan gepland aan bij de start, sporthal Het Spant. Corné was inmiddels al aan de wandel en Miranda heb ik niet gezien in de drukte.
Glibberen op de nieuwe Brooks
Na het inschrijven heb ik de smartphone voorzien van de route (via een gedownload GPX-bestand) en dat was maar goed ook, want de routebeschrijvingen van de vijfentwintig kilometer bleken op te zijn. Om tien over negen was ik eindelijk klaar om te vertrekken. De route ging eerst door een mooi stukje Leimuiden en daarna verliet ik het dorp langs de Dijksloot. De weg leidde naar Rijnsaterwoude. Een omgeving waar ik nog nooit geweest ben, ondanks dat ik al negenentwintig jaar wandel. Na het passeren van de Sint Jan de Doperkerk volgde al spoedig de eerste geocache, die ik zo snel niet kon vinden. Vanwege de late start wilde ik er niet teveel tijd aan spenderen. In Rijnsaterwoude mocht ik een stukje langs de oever van het Braassemermeer lopen. Bij een reddingsboei trof ik een geocache aan die ik met een magneetstok uit een buisje moest halen. Gelukkig heb ik dit hulpmiddel altijd bij me. Het loggen kostte iets meer tijd dan ik gehoopt had, maar ik heb wel weer een punt gescoord. Bijna aan het einde van het dorp miste ik haast een pijltje. Gelukkig zagen andere wandelaars dat we door het hek waar een busje voor stond moesten en ik volgde hen. We kwamen op een smal paadje langs het water en even later gingen we onder de N207 door. Verderop bleek het pad wat modderig te zijn en ik liep op mijn nieuwe Brooks Addiction Walker 2, die haast net zo’n gladde zolen hadden als het versleten paar. Weinig profiel en nauwelijks grip dus. Voorzichtig aan verder schuifelen…
Gelukkig was het maar een klein stukje en verderop werd de weg verhard. Ik liep nu langs de Leidsche Vaart en in een bocht had ik prachtig uitzicht over het water. Ik bleef de vaart volgen tot in Langeraar, waar ik een gesprekje aangeknoopt heb met een dame die zich afvroeg waarom er zoveel wandelaars voorbij kwamen. Vlak voor de Heilige Adrianuskerk sloeg ik linksaf en nadat ik nog een klein stukje door het dorp heb gewandeld, volgde de eerste rust bij R.K.S.V. ALTIOR. De kantine was boven en het werd dus nog een aardige klim. Het was er druk en ik ben met mijn beker cappuccino even aan de bar gaan zitten. Rond kwart over elf wilde ik verder gaan, maar ik bleek een behoorlijk pijnlijke plek op mijn rechter dikke teen te hebben. Ondanks dat het hetzelfde type en dezelfde maat was, bleken de nieuwe Brooks toch net iets ruimer te zijn in de voorvoet, waardoor de steunzool niet helemaal goed aansloot. Ik trapte steeds op de rand van de zool en dat gaf irritatie. Nu snap ik ook waar het eelt dat ik al vaker op de teen heb opgemerkt vandaan komt. Buiten trok ik mijn rechterschoen even uit en ik heb het zooltje wat meer naar voren geschoven. Het hielp gelukkig wel iets. Na de rust was het goed opletten waar ik naartoe moest omdat ik de pijlen niet meteen zag en er ook nog een splitsing volgde.
Heel veel water…
Via het dorp kwam ik weer langs de Heilige Adrianuskerk en daarna ging de route over een fietspad dwars door de Langeraarse Plassen. Op het Papeneiland, een opgespoten stuk land met onder andere een beachvolleybalveld en toiletvoorzieningen, heb ik de uitzichttoren beklommen om vervolgens een paar foto’s van de omgeving te maken. Iets verderop langs het fietspad zat weer een geocache verstopt, in de knotwilgen. Dat is altijd lastig zoeken. Ik had geluk, want ik had al vrij snel een afgezaagde tak te pakken die losjes in de boom gestoken zat. Het was een vernuftige manier van verstoppen. Het fietspad kwam uiteindelijk in Papenveer uit. Ik moet hier eerder geweest zijn, al kan ik me dat niet meer herinneren. Nadat ik een stukje door het dorp gewandeld had, passeerde ik de fraaie sluis en de Papenbrug, over het Aarkanaal. Dat kanaal mocht ik een kleine 900 meter volgen voordat ik via enkele graspaden bij de Golf- en Countryclub Liemeer kwam. Tijdens het maken van een foto werd ik aangesproken door een golfer, die het met me eens was dat de omgeving hier prachtig is. Ik merkte nog op dat het weer ook voor fotogenieke omstandigheden zorgde. Aan de andere zijde van het golfterrein bleek een trekpontje te zijn en er waren al een aantal wandelaars mee bezig, dus kon ik mee naar de overkant. Zo kwam ik in Nieuwveen, waar ik mocht rusten bij s.v. Nicolaas Boys. Bierkeuze was er niet echt en dus bleef het bij een flesje pilsener. Na een rust van een half uurtje ben ik weer opgestapt.
Langs de Ringsloot liep ik een stukje om het dorp heen en daarna kwam ik langs de Nicolaaskerk, om vervolgens het Nicolaashof in te gaan. Een fraai park met een Lourdesgrot. Na het verlaten van het park volgde de route een flink stuk een doorgaande weg. Deze stak het Aarkanaal weer over en vlak voor de Langeraarse Plassen mocht ik kiezen of ik door de Geerpolder wilde lopen. Het zou een stuk modderig zijn. Ik koos er toch voor en de enige modder bleek in het laarzenpad te zitten, bij een klaphekje. Omdat hier iedereen door moest, was het pad flink kapotgetrapt en dus een grote modderpoel. Bij een klaphek verderop hadden ze dat keurig voorkomen door houtsnippers te strooien. Het pad was voorzien van grind en dus goed begaanbaar. Toch zonde als je zo’n mooi stukje natuur gemist hebt? Aan de andere zijde van de Geerpolder kwam ik aan de Drecht uit en nadat ik die een stukje westwaarts gevolgd heb, wandelde ik langs het dorpje Bilderdam. Ik mocht de weg langs de Drecht vervolgen richting Leimuiden. Na het passeren van het gemaal Van der Breggen oftewel het gemaal Wassenaarschepolder moest er nog een geocache verstopt zitten achter een lange vangrail, maar ook die was niet te vinden. Misschien wel verdwenen? Het was inmiddels vijf over drie en ik had al vernomen dat Corné aan de finish was. Helaas wilde hij niet wachten, dus samen een drankje doen zat er niet meer in. Ik liep onder de N207 door en bij het fotograferen van het plaatsnaambord van Leimuiden trok een vervallen schuur mijn aandacht. Daardoor miste ik de geocache die er lag. Even later liep ik een stukje tegen de heenweg in en maakte de route nog een lus door het dorp, langs de nieuwe jachthaven. Veel animo was er blijkbaar niet voor. Ook zat er nog een geocache in een hek verstopt. Er waren net een paar geocachers klaar met loggen. Het bleken ook wandelaars te zijn. Ik schreef mijn naam in het logboekje en liep daarna vlug door naar de finish, waar ik om half vier binnenkwam. Er bleek Juttersbock van de Texelse brouwerij op de tap te zitten. Het smaakte goed en het was gezellig, dus dronk ik er twee.
OV-perikelen
Om kwart over vier werd het wel een beetje doorlopen om de bus van 16.26 uur te halen, die vanaf de N207 vertrok en ook nog een paar minuten te vroeg bleek te zijn. Dat zou me in Hoofddorp wel wat meer overstaptijd opleveren. Op de halte De Hoek moest ik sowieso kijken hoe ik aan de overkant van de busbaan kon komen. Het bleek een bouwput te zijn daar en via de trappen ben ik onder de busbaan door gegaan. Pas aan de andere kant zag ik dat ik de busbaan boven had kunnen oversteken. De bus naar Haarlem, die behoorlijk vol zat, bleek ook te vroeg te zijn en het scheelde niet veel of ik had hem gemist, ook omdat het niet duidelijk was waar hij op de lange halte ging stoppen. Ik ging maar op een klapstoeltje zitten, want ondanks mijn blindenstok wilde er niemand een mindervalidenplaats vrijmaken. Nou is dat voor mij niet echt nodig, maar goed fatsoen is soms ver te zoeken tegenwoordig… Vanuit Haarlem kon ik met een vertraagde Sprinter naar Alkmaar reizen, echter was die te druk voor mij en het leverde nauwelijks tijdwinst op. Ik moest wel een kleine twintig minuten wachten op de omgeleide intercity naar Alkmaar, die een stuk rustiger was. Even na zes uur kwam ik aan in mijn woonplaats en ben ik te voet naar huis gegaan. Hoewel er regen op komst was, haalde ik het makkelijk om voor de buien thuis te komen. Wat een mazzel hadden we met het weer op deze zaterdag…
Dagboek van een wandelaar 
Beste Roland,
Wederom genoten van jouw wandelverslag. Vooral de terugreis m.b.t. de beschikbaarheid van zitplaatsen voor mindervaliden en de hufterigheid van de medepassagiers. Daar loop ik regelmatig tegenaan; vooral moeders met kinderen eisen deze plek op. In de lift van de metro kom ik regelmatig in aanvaring met fietsers die slechts één halte meereizen, terwijl ze dat stukje makkelijk konden fietsen….
Bij de HTM-bussen is het een drama: je moet echt in een rolstoel zitten. Er zijn namelijk geen klapstoeltjes. Dit ondervonden bij de Duinenmars… Als je reistijd je lief is, kan je beter als mindervalide gewoon thuisblijven. Bij voorgenoemde mars was ik ruim 2 1/2 uur kwijt! Helaas is het aanbod aan 5 km. wandeltochten drastisch gedaald en is het voor mij schipperen geblazen. Kiezen of kabelen, dus!
Ik heb zo even het verslag van de laatste Capelse 2 daagse nogmaals doorgelezen (met dat vuurwerk-incident) Bij een geocache rondje op 3-1-23 heb ik beloofd om je naar de metro te brengen: al loop ik op mijn tandvlees. Ik hoop dat deze negatieve ervaringen je niet weerhoudt om een keertje mijn kant op te komen. Ik heb wel een enorm grote zin om Alkmaar met mijn nieuwe rollator onveilig te maken.. Wel ben ik druk zoekende naar een geschikte wandeltocht in jouw regio.
Met vriendelijke groet, Christa.
LikeLike