Datum: 25-12-2023
Tocht: Kerstwandeling Venlo met Thijs, Rens en Bram
Organisatie: – (Eigen tocht)
Afstand: 12 kilometer
Totaal afgelegd: 53941 kilometer
Weer: grijs, bewolkt, (mot)regen, zacht, dus niet koud, beetje wind (N, 3 Bft.).
Middagtemperatuur: ca. 12 °C
Foto-album: Klik hier
Route: Klik hier
Geocache(s): –
Thijs wist dat ik met de kerst in Blerick (Venlo) zou zijn. We hadden ons al een flinke tijd niet meer gezien en hij wilde wel samen gaan wandelen. De vraag was alleen wanneer… Het zou bijna alle dagen slecht weer zijn en alleen voor tweede kerstdag waren de voorspellingen beter. Hij had echter die dag storingsdienst, dus dan kan hij niet lang van huis gaan. We besloten eerste kerstdag te gaan lopen. In eerste instantie zag het er naar uit dat het alleen zou motregenen, maar uiteindelijk zijn we toch flink nat geworden. Rond twintig voor twee ben ik vertrokken bij mijn moeders flat en toen was het net hard genoeg aan het regenen om de paraplu open te doen. Het duurde niet lang voordat het wat droger werd, maar al gauw kon ik de paraplu weer gebruiken. Het water in de Maas stond ook behoorlijk hoog en steeg nog steeds. De uiterwaarden bij de Zuiderbrug begonnen vol te lopen en de grote Schotse hooglanders kregen steeds minder ruimte. Er was zelfs een eiland in het weiland ontstaan. Gelukkig stonden daar geen koeien meer op. Ik stak de Maas over en liep naar Thijs, waar ik tegen twee uur aankwam.
Jammerdal en Auxiliatrixpark
Zijn zoontjes Rens en Bram gingen ook mee en we vertrokken meteen. Gelukkig nam Thijs de kinderwagen mee, zodat de jongens niet de hele afstand hoefden te lopen en we het tempo er een beetje in konden houden. Aan het eind van de Geldersebaan gingen we via het fietstunneltje onder de A73 door. Ik wilde nog naar een geocache kijken, maar het pad waar hij moest liggen was behoorlijk modderig. Het werd slechts een korte, voorzichtige blik en ik vond de cache niet. Ook op de terugweg had ik geen geluk. We wandelden verder, naar de spoorwegovergang in de buurtschap Egypte, een stukje parallel aan het spoor en daarna via de Voerdijk het Jammerdal in. Daar ben ik al lang niet meer geweest! Ondanks het vele hemelwater dat er gevallen is, vond ik het nog meevallen met de drassigheid. Ik had het erger verwacht. Wel kwam er even een flinke bui over ons heen. We liepen door naar het Auxiliatrix-terrein van De Zorggroep, waar in het woongebouw D’n Horstgraaf het grand café Onder de Linden zit. Vanwege de kerst wisten we niet of we er terecht konden. Er waren tafels gedekt met een buffet erop, maar er waren ook nog ongedekte tafels vrij. We mochten iets komen drinken. De jongens wilden graag warme chocomel met slagroom. Thijs en ik zagen het “Roadtrip”, een tripel van brouwerij DAVO uit Deventer, op de kaart staan. Dat bleek helaas niet meer op voorraad te zijn. Dus werd het een Lindeboom Bock.
Even na half vier zijn we verder gegaan. Dat werd tijd ook, want het is vroeg donker in december. Na het verlaten van het Auxiliatrixpark liepen we richting het klooster op de Ulingsheide. Eigenlijk wilde ik even gaan kijken of er nog een kerststal in het klooster is, maar dat werd te laat. Bovendien heb ik het vermoeden dat dit niet meer gedaan wordt. Dus wandelden we achter het klooster langs, om het grote weiland heen. De paden langs de bosrand waren behoorlijk nat, waardoor we grote plassen moesten ontwijken. Ook de weilanden waren erg zompig. Via de verharde weg liepen we het buurtschap Egypte weer in en na een flinke afdaling passeerden we opnieuw de overweg die we eerder waren overgestoken. Via het fietstunneltje onder de A73 en de Geldersebaan gingen we terug naar het huis van Thijs. Daar kwamen we even voor half vijf aan. De jongens waren behoorlijk moe, hoewel Thijs ze grote stukken in de kinderwagen voortgeduwd heeft. Ik kreeg een flink stuk zelfgebakken kerstbrood en een Steenbrugge Tripel. Het smaakte prima.
Aanvaring
Rond kwart over vijf ben ik aan de laatste etappe begonnen, door het donker terug naar mijn moeders flat. In de wijk bij Thijs had ik een aanvaring met een dame in een scootmobiel die haar hond aan het uitlaten was. De scootmobiel had ik dankzij het licht gezien, maar de hond en de hondenriem niet. Dat had ze toch ook wel kunnen bedenken toen ze me met de blindenstok zag komen? Even waarschuwen of aan de kant gaan, ho maar… Gelukkig liep het goed af. Zo’n hond zal je maar aanvliegen! Vanwege de duisternis en de nattigheid was het zicht sowieso beroerd. Op het uitkijkpunt bij de Zuiderbrug heb ik geprobeerd een foto te schieten van de Molenbossen-flats aan de overkant van de Maas, waar mijn moeder woont. Beetje jammer van de bomen die in de weg staan, maar het lukte aardig. Omdat ik bij het weggaan had gemerkt dat de paden in het parkje achter onze flat drassig en modderig waren, besloot ik via de verharde weg naar huis te lopen. Even na half zes ben ik bij mijn moeder aangekomen. Ze vind het wel prettig als ik een beetje op tijd thuis ben, want ze houdt niet van laat eten. Ik heb daar minder moeite mee…
Dagboek van een wandelaar 