Datum: 03-12-2022
Tocht: Grebbelinietocht
Organisatie: – (Voormalige NS-wandeling)
Afstand: 22 kilometer
Totaal afgelegd: 51867 kilometer
Weer: Geheel bewolkt, grijs, koud, wel droog. Wind: NO 3 Bft.
Middagtemperatuur: ca. 2 °C
Foto-album: Klik hier
Route: Klik hier
Geocache(s): GC944BR / GC944BA / GC9Q97Y / GC9Q970 / GC9Q95R / GC8FCGV / GC9Q94G / GC9Q93Z / GC9PP0E / GC9Y6TF / GC9XW1T / GCA2487
Op de eerste zaterdag van december begint traditiegetrouw de winterserie van cwsv. Prinses Marijke in Geldermalsen. Jaren geleden hebben ze op de eerste en tweede wandeling naast de vijfentwintig kilometer ook een route van veertig kilometer geïntroduceerd, maar dat was nu teruggedraaid en dus was het maximum weer vijfentwintig kilometer. Geldermalsen is vrij lastig te bereiken vanuit Alkmaar omdat je vanuit Utrecht nog een flink stuk met de Sprinter moet. Ik had daar niet zoveel zin in. Bart stelde voor om de Grebbelinietocht, een voormalige NS-wandeling, te gaan lopen. Oké, ook Veenendaal-De Klomp is nou niet bepaald naast de deur, maar de intercity van Den Helder naar Nijmegen stopt er wel en dus hoefde ik niet over te stappen. Ik nam om 7.44 uur de trein, zodat ik rond kwart over negen op station Veenendaal-De Klomp was. Bart arriveerde twee minuten later en we zijn meteen aan de wandel gegaan.
Kasteel Renswoude
Het eerste stuk van de route was niet erg boeiend. We liepen even door De Klomp en na het oversteken van een drukke rijksweg volgden we de doorgaande weg richting Renswoude. Op de grens van de provincies Gelderland en Utrecht gingen we de Slaperdijk op, langs de batterijen en nu werd de route een stuk interessanter. De dijk liep precies over de grens van de beide provincies en ook enkele klompenpaden maakten gebruik van dezelfde route. In een bosgebiedje verlieten we de dijk en wandelden we langs een langgerekte waterpartij met in het midden een ronde vijver. Het had de toepasselijke naam “Grand Canal” en na het oversteken van de N224 kwamen we bij kasteel Renswoude uit, waar we helemaal omheen liepen, tot bij de Duiventoren en weer terug. Vervolgens wandelden we aan de andere kant van het water terug naar de dijk, die we verder noordwaarts volgden. We liepen weer over de Grebbelinie op de grens tussen Gelderland en Utrecht. Na het oversteken van de Lunterse beek maakte het pad een haakse bocht naar links en vlak na een veld dat bij camping De Grebbelinie hoort kwamen we aan het Werk aan de Daatselaar, ook wel Fort Daatselaar genoemd. Na een flinke opknapbeurt stroomt er weer water rond dit voormalige verdedigingswerk, dat boven het maaiveld uitsteekt.
We sloegen linksaf en liepen nog even verder langs camping De Grebbelinie. Daarna staken we de Nederwoudse Beek over en kwamen we in een gehucht met een paar grote landhuizen en een aantal boerderijen. Ik kon er geen naam van ontdekken. We sloegen weer linksaf en wandelden door het natuurgebied Groot Wolfswinkel naar restaurant De Dennen. Het was even na half twaalf en we waren van plan om er te gaan lunchen, dus waren we ruim op tijd. De lunchkaart zag er goed uit, maar ik ben wel vergeten wat ik nou precies gegeten heb. Het waren twee buns met vlees. Het smaakte prima. Ook stonden er diverse bieren op de kaart die ik nog niet kende. Gelukkig heb ik die gelogd in de bier-app Untappd, zodat ik het terug kan zoeken bij het schrijven van dit weblog-item. Het was een Veldwachter Bock van brouwerij Maallust uit Veenhuizen en daarna heb ik nog een Barley Aap van de Guilty Monkey Brewery uit Nijmegen gedronken. Lichtelijk aangeschoten ging ik samen met Bart rond twintig over één weer verder. Na het oversteken van de N224 liepen we weer over de Grebbelinie, langs boerderij De Engelaar. We staken de Lunterse Beek over en vlakbij het Werk aan de Engelaar zat een geocache verstopt. Die vonden we vrij vlot en na het tekenen van het logboek vervolgden we de route, die hier een stuk opliep met het Utrechtpad. Bart vergiste zich bijna, omdat de markering van dit streekpad naar rechts wees, terwijl wij rechtdoor moesten. Gelukkig had ik de route op de Garmin GPS en in de wandel-app Komoot gezet.
Geocachen op de Grebbelinie
Over de Groeperkade wandelden we naar de Groeperweg in de buurtschap De Groep. Via een lusje kwamen we aan de spoorlijn Utrecht – Arnhem die we een stukje oostwaarts volgden, tot in de buurtschap Emminkhuizen. Daar werd het tijd voor de volgende geocache, die zich in het groen onder een brievenbus moest bevinden. Hoewel ik het vermoeden had dat er wel ergens een graspol los zou zitten, of een stukje nepgras geplaatst zou zijn, vonden we de cache niet. Dan maar verder. Met een viaduct staken we de spoorlijn over en nadat we een korte stop bij een bankje gemaakt hadden, gingen we een fietspad parallel aan de spoorbaan op. Er lag een dode haas op het fietspad. Die heb ik bij de gemeente gemeld. Bij de Linie van Juffrouwwijk staken we opnieuw de spoorlijn over, nadat we eerst een geocache gelogd hadden bij de overweg. Het gebied waar we nu doorheen wandelden, lag vol met geocaches. De meeste hebben we gevonden, een enkele ook niet. We bekeken de batterij op de Schalmdijk even en hoewel we hier rechtsaf hadden kunnen gaan, ben ik toch doorgelopen naar de voormalige versperring. De geocache die daar moest liggen had ik helaas te laat in de gaten. Via een bospad kwamen we weer aan de spoorlijn en nadat we een paar geocaches opgepikt hadden, besloten we even te gaan rusten in de Grebbelounge bij het bezoekerscentrum Grebbelinie, dat midden in het voormalige Fort aan de Buursteeg ligt.
Uiteraard keek ik op de kaart of er een lokaal biertje op stond. Ze bleken een Lepelblijde van brouwerij 1551 uit Scherpenzeel te hebben. Een mooi sterk blond, zoet en fruitig met tonen van honing. Ik wilde nog even mijn suiker checken, maar de sensor bleek ermee gestopt te zijn. Zou het door de kou komen? Ik vermoed dat de interne batterij het begeven heeft. Wel onhandig, want nu kon ik dus de rest van de dag geen suiker meer meten. Om kwart over vier zijn we verder gegaan en zo laat in het jaar begint het dan al te schemeren. We weken iets van de route af omdat ik nog een geocache wilde oppikken. Die was door de vorige geocacher niet goed teruggelegd en dus goed zichtbaar. Een klein stukje verderop, aan het begin van de dijk, lag er nog één. Het werd echter al te donker en nadat we een paar minuten rondgekeken hadden, lieten we deze maar zitten. Via een fiets- en voetpad op de grens van Gelderland en Utrecht liepen we weer naar de drukke weg tussen De Klomp en Renswoude, waar we eerder de Grebbelinie opgingen. Via het fietspad langs deze drukke weg wandelden we terug naar De Klomp. Intussen belde ik even met de leverancier van de sensor om een nieuwe te bestellen, die ze meestal gratis leveren bij een storing. Tegen vijf uur kwamen we aan bij het station. Om extra kilometers te maken, hadden we eerst het plan om te voet naar Ede te gaan. Echter was er geen horeca meer om even te rusten. We zouden dan een kleine omweg moeten maken. En bovendien was het inmiddels behoorlijk donker, dus besloten we de trein te nemen.
Nog een klusje thuis
Tegen half zes kwamen we aan op station Ede – Wageningen en daarna zijn we naar de flat van Bart gelopen. Hoewel mijn meetsensor het niet meer deed, wilde ik mijn dag daar niet door laten verpesten en dus hebben we Chinees besteld. Zelfs een eenpersoons maaltijd was behoorlijk veel en zo had Bart nog genoeg Chinees over voor een paar dagen. Even voor half tien zijn we terug naar het station gelopen en daar heb ik de intercity van 21.41 uur richting Den Helder genomen. Na een rit van ruim anderhalf uur kwam ik rond kwart over elf aan op station Alkmaar. Zo laat gaat er geen bus meer, dus werd het nog een kleine anderhalve kilometer lopen om thuis te komen. Daar moest ik nog een nieuwe sensor in mijn arm plaatsen. Die gaan, als alles goed gaat, precies twee weken mee. Op de seconde nauwkeurig. Dat werd dus elke twee weken pas rond twaalf uur ’s nachts een nieuwe sensor zetten. Balen! Ach, telkens een beetje smokkelen en zo het moment van vervangen langzaam aan wat naar voren trekken… En dan gauw naar bed!
Dagboek van een wandelaar 