Datum: 04-09-2022
Tocht: Zondags ommetje Bergen en Geestmerambacht (eigen tocht)
Afstand: 25 kilometer
Totaal afgelegd: 51568 kilometer
Weer: Eerst helder en zonnig, later bewolkt en een druppel regen. Hoge luchtvochtigheid en benauwd. Weinig wind (N 2 Bft.).
Middagtemperatuur: ca. 25 °C.
Foto-album: Klik hier
Route: Klik hier
Geocache(s): –
Eigenlijk stond op zaterdag de Airbornewandeltocht in Oosterbeek op mijn programma. Om meerdere redenen ging dit niet. Ik had de avond ervoor een etentje van mijn werk. Op zaterdagochtend reden er minder treinen naar Amsterdam vanwege de Formule 1 in Zandvoort, waarvoor extra treinstellen nodig waren. Bovendien was er een overstap in Uitgeest van drieëndertig minuten! En ik was nog niet van de restklachten af die de corona-besmetting van medio augustus opgeleverd heeft. Ik had dus geen wekker gezet en zaterdag had ik bij het opstaan ook geen zin om te gaan lopen. Ik heb er een luie dag van gemaakt. Zondagochtend stond de wekker op 7.00 uur, maar ook toen was ik erg moe en bleef ik nog even liggen. Boterhammen had ik wel al de avond ervoor gesmeerd en dus kon ik rond kwart over negen toch vertrekken. Het was buiten al twintig graden en de luchtvochtigheid was 84%. Het voelde meteen al broeierig en drukkend aan, zoals voorspeld.
Door het hoge gras en het spinnenrag
Na het verlaten van mijn flat liep ik langs de Geestmolen en volgde ik de Hoevervaart een stukje. Daarna nam ik het zandpad langs de Steesloot. Even later stak ik de Bergerweg over en wandelde ik de Bergermeer in. Vervolgens ging het onder de ringweg door en langs de Viaanse molen. Na het passeren van atletiekvereniging Hylas sloeg ik linksaf en liep ik via het tunneltje onder de N9 door, de Sluispolder in. Hoewel ik voor vertrek nog een broodje gegeten had, was mijn suiker toch weer behoorlijk aan het dalen en dus stopte ik even bij een bankje om een broodje uit de rugzak te halen. Er lag behoorlijk wat verkoold hout, dus blijkbaar had men er een kampvuur gemaakt. Geen idee of dat mag, maar met de droogte zeker niet verstandig. Ik besloot niet het fietspad op te gaan vanwege de drukte, maar het paadje over de dijk langs de Bergervaart te nemen. Het gras stond wel wat hoog en er stonden veel paarsblauwe bloemen, maar het uitzicht is een stuk mooier dan onder aan de dijk. Het pad was redelijk goed begaanbaar. Na het oversteken van de vaart nam ik wederom het graspad. Hier hadden de spinnen echter goed hun best gedaan en dus zat ik binnen de kortste keren onder het spinnenrag. Dan maar een beetje met de taststok voor me uit zwaaien om erger te voorkomen. Nog voor de rotonde van de Bergerweg sloeg ik rechtsaf en liep ik een woonwijk in. Hier wist ik niet zo goed de weg, maar Komoot navigeerde me er feilloos doorheen.
Op de kaart had ik wel een route tussen de weilanden door naar de Baakmeerdijk gezien, maar die durfde ik niet te nemen omdat ik niet zeker wist of het met hekken afgezet is en toegestaan is om er te lopen. Achteraf bleek het waarschijnlijk wel te kunnen. Dus volgde ik via het Zakedijkje, de Natteweg en de Oude Natteweg de rand van Bergen. Na zes en een halve kilometer ging ik even op een bankje zitten om een kop koffie uit de thermosfles te nuttigen. Het was al vroeg in de route, maar de drukkende warmte maakte het lopen een stuk zwaarder en bovendien zou er voorlopig, voor zover ik weet, geen bankje meer komen. Na een paar minuten rust ben ik richting het Noord-Hollands kanaal gelopen. De gele wegwerkersborden deden niet veel goeds vermoeden. Gelukkig zou de Rekervlotbrug pas vanaf maandagochtend 7.00 uur afgesloten zijn, dus kon ik er nog wel overheen. Na het oversteken van het kanaal moest ik een klein, voor mij onbekend stukje door Koedijk. Ik miste bijna de afslag naar het Geestmerambacht. Hiervoor moest ik door een metalen klaphekje de wei in. Ik zag iets roods opdoemen. Wat is dat nou? Toen ik dichterbij kwam ontdekte ik de fiets met bloemen die boven aan dit weblogitem op de foto staat. Aan de andere kant van de wei ging ik weer een klaphek door en nam ik het vernieuwde, brede fietspad langs de opgeknapte Nauertogt, een klein stukje terug richting Koedijk.
Niks te eten
Niet veel verder draaide ik een fietspad op dat langs het water van de Kleimeer loopt. De eerste tekenen van het op zaterdag gehouden Elrow-festival werden zichtbaar; de verwijsborden naar de fietsenstalling. Het betonnen fietspad heb ik eerder gezien en dus nam ik een fraai graspad door het natuurgebied. Verderop, bij de Saskerbrug, had ik een goed uitzicht over het festivalterrein, waar druk opgeruimd werd. Al stond er nog behoorlijk wat overeind, zoals een grote knalroze feesttent. De Saskerbrug moest ik echter niet over; ik wilde rechtsaf via een zandpaadje en een gammel bruggetje naar het Lamslik. Er passeerden een paar nette mountainbikers die, ondanks dat ik aan de kant ging staan, vaart minderden en netjes meldden dat ze me voorzichtig voorbij zouden gaan. Keurig en zeer prettig. Bij het Lamslik trof ik kleding langs het water en een blaffende hond. Het baasje was blijkbaar gaan zwemmen. Haar hoorde ik even later iets roepen naar de hond. Ik liep door in de richting van de grote uitzichtheuvel, maar zin om er op te klimmen had ik niet. Ik was al benauwd genoeg! Dan maar langs de avonturenspeeltuin verder in de richting van strandpaviljoen El Chiringuito, waar ik even wilde gaan rusten. Het was net na twaalf uur en het was er redelijk druk, maar een zitplaats vinden was geen probleem. Ik bekeek het krijtbord en zag geen tosti’s staan. Waarschijnlijk hadden ze die wel, maar de keuken bleek dicht te zijn vanwege personeelsgebrek. De panini met ham en kaas die wel op het bord stond, ging dus ook niet door. Dan maar alleen een cappuccino, waar ik overigens ook nog ruim tien minuten op moest wachten. Vervelend, dat personeelstekort in de horeca.
Rond half één ben ik opgestapt en heb ik even een Breaker (zakje drinkyoghurt) uit de tas gehaald voor onderweg. Ik volgde nu de oostelijke oever van de Zomerdel. Gelukkig zijn er toiletgebouwen in het Geestmerambacht, en hoewel ik nog geen hoge nood had, heb ik er toch maar even gebruik van gemaakt. Vervolgens passeerde ik restaurant Lovers and Hunters, waar het ook druk was. Het was nog veel te vroeg om alweer te stoppen. Misschien een volgende keer. Ik liep verder naar de uitrit van het parkeerterrein aan de Nauertogt en na het oversteken van deze weg wandelde ik het Geestmerloo in. Ik wilde wel wat meer zien van dit aangelegde natuurgebied, dus maakte ik er een grote ronde doorheen. Van de natuurbegraafplaats had ik meer verwacht. Er was nog niet veel te zien. Het zal zich de komende jaren wel ontwikkelen. Na het verlaten van het Geestmerloo moest ik een klein stukje door de Daalmeer om bij het Daalmeerpad te komen, dat via een fietstunneltje onder de N245 door ging, in de richting van Sint Pancras. Hoewel ik ook over de Vroonermeerweg had kunnen lopen, leek het me leuker om de Benedenweg te nemen. Daar staan in ieder geval een paar fraaie huizen. Even later verliet ik Sint Pancras weer en wandelde ik over een zandpad met uitzicht op de Vroonermeer. Ik hoorde al voor de derde keer live-muziek en vroeg aan een passerend stel wat er te doen was. Het bleek iets van een dorpsfeest in Sint Pancras te zijn. Nou, ik had er ook een biertje kunnen gaan drinken! Alleen ken ik er niemand, dus dan maar verder… Althans, nadat ik weer een broodje uit de tas gehaald heb, want ik begon behoorlijk trek te krijgen.
Een mooi plekje om te rusten
Verderop liep ik het fraaie Vroonermeerpad op, dat op een gegeven moment parallel loopt aan het spoor. Een enthousiast hondje kwam even om aandacht vragen en sprong tegen mijn broekspijp op. Het beestje had net in de sloot gezwommen en de broek was dus meteen rijp voor de wasmachine. En ik kon ook gelijk een plek zoeken waar ik mijn handen kon afspoelen. Dat lukte bij het watertappunt bij het gerestaureerde station Alkmaar-Noord. Ik had mijn route door het station gepland, zodat ik via het tunneltje aan de andere kant van het spoor uit zou komen. Intussen had ik wel weer behoefte aan een korte pauze, maar de bankjes op het station zagen er niet uitnodigend uit. En zin om in het glazen hok alias wachtruimte te gaan zitten had ik ook niet. Dan maar verder, via de Arie Berkhoutbrug over de Hoornse Vaart, met uitzicht op de molens, naar de Oudorperpolder. Daar trof ik een bankje met fraai uitzicht over het water. Hoewel de lucht behoorlijk dichtgetrokken was, er donkere wolken ontstaan waren en er een enkel spatje regen viel, was het er prima toeven. Tijd voor een volgende beker koffie uit de thermosfles.
Hoewel het korter voelde, heb ik er toch een kleine twintig minuten gezeten. Nog vier kilometer te gaan. Verderop was het kruispunt met de Munnikenweg afgesloten en ik zag niet goed of ik er wel door kon. Gelukkig wees een aardige mevrouw me even hoe ik dat moest doen. Vlak na de oversteek verliet ik het fietspad en volgde ik een houtsnipperpad langs een oude tankwering en vervolgens over drie smalle metalen bruggetjes naar het Zwijnsmeertje. De laatste keer dat ik daar was, ruim een jaar geleden denk ik, was de vlonder afgesloten omdat deze vernieuwd moest worden. Inmiddels mocht ik er wel weer overheen en daar heb ik dan ook meteen maar gebruik van gemaakt. Het is leuk en geeft een fraai uitzicht over het water, dit keer met bloeiende waterlelies. Niet veel later liep ik een parkje in, tussen de flats van de Maasstraat door, om vervolgens via een woonwijk naar de Frieseweg te wandelen. Vanaf daar ging het naar de Ringersbrug bij de Overstad. Ik twijfelde nog of ik ergens een biertje zou gaan drinken, op een terras, of op het stadsstrand. De terrassen zaten behoorlijk vol, het was nog steeds benauwd, ik was moe en eigenlijk had ik ook geen zin om alleen op een terras te zitten. Dus besloot ik door te lopen. Na het oversteken van het Noord-Hollands kanaal wandelde ik door de binnenstad, over de Gedempte Nieuwesloot en later langs de Grote Sint Laurenskerk. Via de Koorstraat, het Ritsevoort en de Vrouwenstraat liep ik naar de houten fietsbrug over de singel. Het was niet ver meer naar huis en toch moest er bij de Sint Josephkerk nog even een broodje uit de tas komen, want mijn suiker ging weer eens onderuit. Vervolgens liep ik via het Nassauplein, de Westerweg en de Fritz Conijntunnel naar huis, waar ik om twintig over drie aankwam. Warm, benauwd, ietwat buiten adem en helemaal gesloopt plofte ik met een flink glas Crystal Clear neer in mijn luie stoel. Gelukkig zakte de vermoeidheid ook weer snel; dat is een goed teken. Het werd dan toch tijd voor dat biertje, een lekker koude halve liter Franziskaner Weizen uit mijn eigen biervoorraad…
80 of niet?
’s Avonds belde Marcel uit Vlijmen nog om te vragen of ik de jubileum-editie (40 jaar) van de 80 van de Langstraat in Waalwijk ging lopen, op 10 en 11 september… Nou, als ik zie hoe de tocht van vijfentwintig kilometer nu gegaan is, dan is het lopen van een Kennedymars voorlopig niet verstandig. Gedurende de corona-pandemie heb ik sowieso minder getraind en al helemaal geen tachtig kilometer meer gelopen. Hoewel ik het nu behoorlijk duister inzie, hoop ik het toch ooit weer een keer te kunnen doen…
Dagboek van een wandelaar 