Datum: 17-05-2020
Tocht: Stad van de Zon-tocht (eigen tocht rondom Alkmaar)
Afstand: 27 kilometer
Totaal afgelegd: 48287 kilometer
Weer: Licht bewolkt, zonnig, frisse start, stevige wind (W/ZW 3-5 Bft.).
Middagtemperatuur: ca. 17 °C.
Foto-album: Klik hier
Route: Kik hier
Geocache(s): –
De brief
Van Koninklijke Visio, het revalidatie- en adviescentrum voor mensen met een visuele beperking, had ik een brief gekregen waarvan een deel ondertekend terug moest naar Heerhugowaard. Er zat netjes een envelop bij met een antwoordnummer er op. Echter, enkele dagen na het opsturen lag de brief weer in mijn brievenbus. Door PostNL teruggestuurd, zonder opgaaf van een reden. De envelop was niet meer bruikbaar en nadat ik zelf het adres op een nieuwe envelop geschreven had, probeerde ik de brief nogmaals te versturen. Hij kwam weer retour, dit keer met de opmerking dat het adres niet gevonden kon worden. Bij Visio had men ook geen idee wat het probleem was, dus besloot ik hem zelf maar te gaan bezorgen. Een mooie aanleiding om een wandeling richting Heerhugowaard te plannen…
Het oude centrum van Alkmaar
Op zaterdag heb ik weer de digitale kaart van het wandelknooppuntennetwerk Noord-Holland erbij gepakt en, met een paar kleine aanpassingen, een route uitgestippeld. Het zou zevenentwintig kilometer worden. Op zondag ben ik om negen uur van huis gegaan. In de wijk hoorde ik al behoorlijk geschreeuw en dat bleek vlakbij de nachtopvang voor daklozen te zijn. Twee mannen hadden een flinke ruzie en terwijl ik gauw het Fritz Conijntunneltje inliep, ging er één ook die kant op. Vlug doorlopen dus, want ik wil niks met die ruzie te maken hebben. Via het Nassaukwartier liep ik naar de Sint Josefkerk waar ik de singel overstak. Tijd voor de eerste foto van de dag. Vervolgens wandelde ik over het bolwerk, om de molen van Piet heen naar de Singelgarage, om het bolwerk weer te vervolgen tot aan de Baangracht. Daar ging ik het oude centrum van Alkmaar in, waar ik de Oude Gracht overstak en langs een synagoge liep. Vlak voor de Waag sloeg ik rechtsaf het Fnidsen op, een smalle winkelstraat, om daarna bij het huis met de kogel de brug over te gaan. En dan niet rechtdoor, langs de dames van lichte zeden, maar een straatje verder, het fraaie Kooltuintje. Achter een raam stonden diverse beeldjes (Mariabeeldjes en katten) met een mondkapje op. Een grappig gezicht… Bij het Victoriepark stak ik het Noord-Hollands kanaal over via de Friesebrug en verliet ik het centrum.
Corona-imbeciel?
Na de brug sloeg ik rechtsaf richting Oudorp, waar vroeger mijn masseuse woonde en haar praktijk had. Ik noem het maar de rivierenbuurt, omdat de straten naar rivieren vernoemd zijn. Daar mocht ik door een parkje wandelen, om vervolgens naar het Zwijnsmeertje te gaan. Het pad langs het meertje bleek met houtsnippers bezaaid te liggen. Ik zag een vlonder en week iets van mijn route af om er overheen te gaan. Mooi, echter aan het eind was er alleen nog maar een smal graspad met flinke begroeiing, dus koos ik de kortste weg terug naar het houtsnipperpad. Na een paar smalle bruggetjes bleek er ook nog een oude tankwering te liggen. Het pad kwam uit op een fietspad dat naar de Oudorperhout (oftwel de Oudorperpolder) ging. Daar wandelde ik via allerlei slingerpaden doorheen totdat ik bij de Molenkade, en even verderop de Herenweg, uitkwam. Nadat ik door de fietstunnel onder de ringweg was gegaan, volgde ik het fietspad door de natuur naast industrieterrein Beverkoog. Een fietser die zowat rakelings wilde passeren hield ik op afstand met mijn taststok. Wat voor een imbeciel ik wel niet was om dat te doen… Hoezo? Er was toch iets met anderhalve meter afstand houden of zo…? Gewoon je aan de regels houden; is dat nou zo moeilijk…?
Rusten in het park van Luna
Verschillende routes van het wandelknooppuntennetwerk liepen ook door het naastgelegen industrieterrein. Ik kan me niet voorstellen dat zoiets aantrekkelijk is, dus bleef ik op het fietspad. Waar ik bij een vorige tocht linksaf sloeg richting Sint Pancras, ging ik nu rechtsaf richting Heerhugowaard. Bij de spoorbrug, de Bolbrug, over het kanaal Alkmaar – Kolhorn stak ik met een viaduct de N242 over en boog ik af richting het Park van Luna. Daar aangekomen begaf mijn fotocamera het. Sinds het ding een keer gevallen is heeft het rare kuren. Nu gaf hij aan dat er iets mis was met de geheugenkaart. Of ik deze wilde formatteren? Nee, natuurlijk niet, dan ben ik alle foto’s kwijt… Dus camera uit, kaartje eruit, kaartje erin en camera weer aan… Wel weer een foutmelding, maar nu met de vraag of ik gegevens wil herstellen… Ja dus… Het duurde ongeveer een minuut voordat ik de volgende foto kon maken. Intussen had ik er ruim tien kilometer opzitten en werd het wel eens tijd voor een pauze, Ik zocht een bankje langs het water op en dronk daar wat koffie uit de thermoskan die ik van huis had meegenomen. Echt lekker zitten was het niet, want er was geen beschutting en de tamelijk felle wind maakte het fris. Dus ben ik ruim tien minuten later weer aan de wandel gegaan, over een pad langs allerlei fitness-toestellen waar enkele mensen fanatiek aan het sporten waren in de buitenlucht. De fitness-centra, ook het mijne, waren nog steeds noodgedwongen dicht…
Stad van de Zon en een praatje bij winkelcentrum Middenwaard
Halverwege het park van Luna boog ik rechtsaf naar de Stad van de Zon. Behalve dat elk gebouw hier zonnepanelen heeft, voor zover ik weet, snap ik niet wat mensen er zo bijzonder aan vinden. Voor mij is het de zoveelste Vinex-wijk. Sfeer straalt het niet uit. Het ene straatje in, het andere straatje uit… Over een pleintje langs een Vomar supermarkt en dan een lang fietspad rechtdoor… Troosteloze boel… Na het verlaten van de Stad van de Zon wandelde ik over een slingerend fietspad in een parkachtige omgeving. Een jochie op de fiets kwam mij tegemoet en hij was zichtbaar onder de indruk van mijn uitrusting (taststok, rugzak, GPS…). Hij vroeg nieuwsgierig wat ik aan het doen was. Nadat ik hem uitgelegd had dat ik een flinke wandeling aan het maken was, ging ik verder in de richting van het winkelcentrum Middenwaard. Ik twijfelde nog even of ik naar binnen zou gaan om ergens iets te drinken te halen. Ik had echter geen zin in drukte en bovendien had ik nog genoeg koffie bij me, dus besloot ik door te lopen. Iets verderop zaten een aantal ouderen in de tuin en daar werd ik aangesproken. Het bleek iemand te zijn die vrijwilligster is geweest bij de Plus wandelvierdaagse van Le Champion. Ze was erg geïnteresseerd in de tocht die ik aan het maken was. Verder vertelde ze over het vele vrijwilligerswerk dat ze nog steeds doet en hoe ze het nu ervaart, in deze corona-tijd. Na een kleine twintig minuten kletsen gaf ze me haar email-adres mee en wandelde ik weer verder. Hoe ze aan mijn huisadres gekomen is weet ik niet, maar een paar weken na de wandeling lag er ineens een leuke kaart van haar in de brievenbus. Ik heb er ook nog één teruggestuurd. Hoewel mijn handschrift nauwelijks te lezen is, hoop ik dat die kaart aangekomen is en ze het leuk vond.
Lunch bij de Twuyvermolen
Na een stukje Zuidtangent draaide ik de Gildestraat in, waar Visio zit. Omdat het zondag was, was er niemand en op het parkeerterrein stond slechts één auto, waarschijnlijk de bedrijfswagen van Visio. De brief ging in de brievenbus en nadat ik mijn rugzak weer op gedaan had, wandelde ik richting het station van Heerhugowaard. Net toen ik even wilde kijken of de kiosk open was, belde mijn moeder. Dus heb ik een tijdje op het perron stilgestaan. De kiosk bleek helaas gesloten te zijn. Even verderop was wel de Snackerij open, waar ik een blikje cola zero gehaald heb. Er gaan zitten mocht niet, dus liep ik rustig aan verder richting de Krul, een enorm bochtig fietsviaduct dat over de N242 heen gaat. Fotograferen met volle handen was wat lastig. Toch kreeg ik het viaduct op de foto. Aan de overzijde liep ik langs het kanaal Alkmaar – Kolhorn naar de recreatiehaven Broekhorn, waar mensen met een camper van het mooie weer aan het genieten waren. Het was er ook redelijk druk met wandelaars. Ik moest het fietspad langs het kanaal blijven volgen tot de eerstvolgende brug. Even een smal stukje waar ik in moest houden om anderhalve meter afstand te waarborgen. Op de brug naar Broek op Langedijk lukte het afstand houden echter niet meer vanwege de vele fietsers. De route stuurde mij meteen na de brug naar beneden, om langs de haven van Broek op Langedijk te gaan. Daarna mocht ik eerst een stukje binnendoor en later langs de hoofdweg naar Sint Pancras. Vlakbij de Twuyvermolen staat een picknicktafel en die was nog vrij. Hier kon ik lekker in de schaduw zitten en mijn broodjes opeten, samen met een paar bekertjes koffie uit de thermoskan. Na een half uur was ik wel klaar met rusten, toen er net een fietser aankwam die ook graag even van de picknicktafel gebruik wilde maken. Samen zitten kon net niet met anderhalve meter ruimte tussen ons in. Ik ging toch weer aan de wandel…
Afstand houden…?
Ik moest nog een stukje langs de noordzijde van Sint Pancras. Voldoende afstand houden tot de vele fietsers ging al niet en zelfs tegemoetkomende wandelaars hadden niet het fatsoen om even te wachten of een stap opzij te doen. Dus stond ik regelmatig in een inrit stil om hen te laten passeren. Via het Noordeinde draaide ik de Benedenweg op, waar het iets rustiger was. Net buiten het dorp heb ik even een boompje opgezocht voor een sanitaire stop, want naar het toilet gaan kon nog steeds nergens. Daarna volgde ik een voetpad door het groen met zicht op de in aanbouw zijnde wijk Vroonermeer Noord, die aan de overzijde van het water lag. Verderop moest ik een smal straatje in en daar stond een groep mensen met elkaar te kletsen. Ik wachtte geduldig tot ze aan de kant zouden gaan, want ook hier was passeren met anderhalve meter afstand niet mogelijk. Ze waren verbaasd; ik mocht er best wel langs… Niet dus wat mij betreft! Het duurde even voor het kwartje viel en iedereen een stap achteruit deed. Het pad ging verderop over in een fraai zandpad tussen de knotwilgen, met aan de linkerzijde de spoorlijn en aan de rechterzijde het oudere deel van de Vroonermeer. Vlak voor station Alkmaar Noord kwam het pad weer op de verharde weg uit. Ik moest onder het station door, door het tunneltje, dus ook nu oppassen dat er geen tegenliggers komen. De wereld is echt niet gemaakt op afstand houden (en mensen blijkbaar ook niet…).
Een heel speciaal biertje…
Het was gelukkig rustig en dus kwam ik probleemloos op het parkeerterrein aan de achterzijde van het station uit. Verderop mocht ik de Hoornse Vaart oversteken en nog een stukje langs de molens lopen. Nadat ik de vaart nog een keer was overgestoken volgde ik de Rekerdijk opnieuw onder het spoor door. Daarna nam ik de Drechterwaard richting het Noord-Hollands kanaal, dat ik via het uiterst smalle voetpad langs de spoorbrug overstak. En weer ééntje die geen fatsoen had om even te wachten en mij op nog geen halve meter afstand passeerde… Ik heb er mijn snuit van vol, mensen die zich zo nonchalant gedragen en daarmee mijn gezondheid in gevaar brengen… Na de spoorbrug stak ik meteen de Heldersweg over om naar station Alkmaar te gaan. Via de Nicolaas Beetskade en de Van Ostadelaan ben ik naar huis gelopen, waar ik om twintig voor vier aankwam. Doodmoe van alle mensen die zich niet aan de anderhalve meter afstand hielden, maar de tocht op zich was leuk. Leuker dan ik verwacht had van de omgeving Heerhugowaard. Tijd voor een biertje op het balkon… Een heel speciaal biertje; een IPA, thuis gebrouwen door een collega… Een zeer goed gelukt biertje ook nog… Proost op brouwmeester Henk!
Dagboek van een wandelaar 