Datum: 05-05-2020
Tocht: Bevrijdingstocht (eigen tocht rondom Alkmaar)
Afstand: 22 kilometer
Totaal afgelegd: 48238 kilometer
Weer: Vrijwel onbewolkt, zonnig, ietwat fris, wind: NO 3-4 Bft.
Middagtemperatuur: ca. 14 °C.
Foto-album: Klik hier
Route: Kik hier
Geocache(s): –
Tot half maart liep ik op dinsdagavond mee met “Klaar Mee – Loop Mee“. Door de maatregelen tegen verspreiding van het corona-virus is dit tijdelijk stopgezet. Een aantal wandelaars waaronder ik had wel behoefte om te blijven lopen en met anderhalve meter tussenruimte mocht dat ook gewoon. Sommige mensen zagen het toch nog als groepsvorming als je met drie of meer personen bent, maar wanneer spreek je dan niet meer van een groep? Als er drie meter tussen zit, of vijf… Misschien wel tien? Niet handhaafbaar en dus was de noodverordening er duidelijk over: iedereen anderhalve meter uit elkaar is geen groep… En dus liepen we met een aantal personen elke dinsdagavond een rondje Geestmerambacht op eigen gelegenheid. Meestal ging ik er met de fiets naartoe.
Verrekken van de spierpijn
Het was ook nog eens Bevrijdingsdag en één keer in de vijf jaar heb ik deze dag vrij. Dus besloot ik er een wandeldag van te maken. Niet op de fiets, maar te voet heen en terug naar het Geestmerambacht. Ik moest er om 19.00 uur zijn, dus ging ik rond 17.15 uur van huis. Eigenlijk al iets te laat, dacht ik. Ik had geen zin om dezelfde route te lopen op de heen- en terugweg, dus liep ik eerst naar de achterzijde van het station. Ik had een veel te hoog tempo en met de drieëndertig kilometer van zondag nog in de benen verzuurden mijn spieren meteen. Het gevolg was dat mijn kuiten behoorlijk zeer deden. Onderweg moest ik af en toe even stoppen om te rekken en strekken, dus voelde ik me nog meer opgejaagd. Verderop stak ik het Noord-Hollands kanaal over via het voetpad van de spoorbrug en daarna wandelde ik een stuk door de wijk Huiswaard, waar ik weer een paar nieuwe straatjes en fietspaden heb ontdekt. Via de Rekerdijk ging ik onder de ringweg door en daarna liep ik door het park Rekerhout naar winkelcentrum De Mare. Ik liet het letterlijk links liggen en verderop nam ik het Molentochtpad door de Daalmeer. Halverwege ben ik even gestopt om een boterham uit mijn rugzak te halen. Veel trek had ik niet en fatsoenlijk eten was er dus nog niet van gekomen. Het kostte zelfs moeite om één boterham weg te krijgen. Mijn maag was ook niet helemaal in orde; waarschijnlijk een reactie op de hevige spierpijn… Rond kwart voor zeven was ik bij het Geestmerambacht, waar we voor restaurant Lovers & Hunters hadden afgesproken. De horeca was nog steeds dicht en hoewel er overdag wel wat verkocht werd op het terras, was het er nu stil. Nog even een kwartiertje uitrusten en bijkomen op een boomstronk dan maar…
Precies om 19.00 uur begonnen we aan het rondje om het Geestmerambacht, dit keer tegen de klok in. Het tempo lag iets lager dan mijn eigen tempo, waardoor de spierpijn in de kuiten tijd had om weg te trekken. Bij de dam die de Zomerdel van het Lamslik scheidt besloten we nog een lusje richting Koedijk te maken. We liepen tot aan het grote parkeerterrein aan het einde van het Vlasgat en daar gingen we het graspad langs de Saskervaart op, waar we over een smal betonnen bruggetje met uitzicht over het Lamslik konden wandelen. Langs het graspad richting het gemaal lag een mountainbike-parcours waar het behoorlijk druk was. Gelukkig hadden wij voldoende ruimte en dus geen last van de mountainbikers die ook van het mooie weer genoten. Ik was nieuwsgierig of je bij het gemaal ook de vaart over kon steken en dat bleek helaas niet te kunnen. Er staat een groot hek om het gemaal. Verderop is wel een brug; echter werd dat te ver voor nu. Het graspad werd ook slechter, dus liepen we door het bos terug naar de recreatieplas. We kwamen bij de avonturenspeelplaats uit, bijna weer bij de dam tussen het Lamslik en de Zomerdel… Ik had gehoopt iets oostelijker uit te komen. Één van de wandelaars had niet zo’n zin om het grindpad rondom het water te volgen, dus liepen we over het gras langs de oever. Daarbij passeerden we ook het stukje “naaktstrand”, waar nu weinig te zien was. Toch iets te fris…?
De duisternis tegemoet
Na een ronde van bijna zes en een halve kilometer waren we terug voor restaurant Lovers & Hunters. Daar hebben we even thee gedronken die één van de wandelaars meegenomen had van huis. Ik had er inmiddels veertien kilometer opzitten. Iemand wilde me wel met de auto naar huis brengen, maar dat leek mij in deze tijd niet zo’n goed idee. Samen in een kleine, wellicht slecht geventileerd ruimte… Het ging weer prima met de kuiten en lopend terug naar huis moest dus wel gaan lukken… Voordat ik aan de terugweg kon beginnen moest ik wel even een plasje plegen en omdat de toiletgebouwen nog steeds gesloten waren, werd dat in een struikje. Niet erg fris, maar het kon helaas niet anders… Handen ontsmetten met gel en weer verder… Ik nam de kortste weg naar huis; de route die ik normaal met de fiets doe. Dus weer een flink eind terug via het Molentochtpad tot bij basisschool ’t Baeken en daar de Arubastraat in. Bij de rotonde gaat die over in de Laan van Brussel welke ik tot aan het Noord-Hollands kanaal volgde. Halverwege, bij een bushalte, had ik een suikertekort en probeerde ik nog een boterham naar binnen te proppen. Het kostte nog steeds moeite. De Kanaaldijk volgde ik tot aan de Vlielandbrug en aan de overzijde van het water liep ik richting de Viaanse molen, om daarna onder de ringweg door de wijk Bergermeer in te gaan. Een kleine twee kilometer verderop wandelde ik mijn wijk, De Hoef, weer in. Het begon al aardig donker te worden, maar ik probeerde toch nog een mooie foto te schieten van de Geestmolen als afsluiting. Om tien over tien zat mijn eigen “Bevrijdingstocht” er op en kon ik moe maar voldaan neerploffen in mijn luie stoel…
Dagboek van een wandelaar 