Datum: 07-04-2024
Tocht: Narcissenloop
Organisatie: Wsv. Noord-Holland
Internet: https://www.wsvnoordholland.nl/
Afstand: 33 kilometer
Totaal afgelegd: 54262 kilometer
Weer: Warm, zonnig, vrijwel onbewolkt, droog. Wel redelijk stevige wind (ZW, 4 Bft.).
Middagtemperatuur: ca. 17 °C.
Foto-album: Klik hier
Route: Klik hier
Geocache(s): GC9WGDC / GC29KN5 / GC8JTJM / GC9EQWA / GC94YAZ / GC645WA / GC1MW64 / GCAGZWD
Voor deze tocht, die prima bereikbaar was met de trein, had ik me ingeschreven op de dertig kilometer. Het GPX-bestand gaf er drieëndertig aan, dus dat werd een paar kilometer gratis erbij. Rond kwart voor acht heb ik de trein richting Den Helder genomen en een half uur later arriveerde ik in Anna Paulowna. Het was maar een paar minuten lopen naar de start, bij het Wapen van Holland. Omdat het een evenementenlocatie is had ik het vermoeden dat, als om vier uur de organisatie naar huis zo gaan, zij ook zouden sluiten. Volgens de barman kon ik nog wel een biertje komen drinken. Rond half negen ben ik gestart.
Brandkraan
De omgeving ken ik eigenlijk alleen van een Kennedymars die ik er in 2006 gelopen heb. Erg boeiend vind ik de uitgestrekte polders doorgaans niet. Gelukkig gaven de bloeiende bollenvelden de omgeving nog wat kleur, al kan ik met mijn beperkte zicht van een afstandje niet onderscheiden welke bloemen er staan. Het eerste stukje van de route ging in zuidelijke richting door Anna Paulowna en na het oversteken van de spoorlijn Alkmaar – Den Helder wandelde ik door het buitengebied naar de Molenvaart. Lange wegen hier en ik heb geen molen kunnen ontdekken. Wel ben ik een klein stukje van het parcours gegaan om een geocache te zoeken, die in een oude brandkraan verstopt zat. Volgens mij hadden we de Molenvaart best iets eerder kunnen oversteken om het aantal kilometers wat te reduceren, maar men liet ons doorlopen tot bij de pont over het Noord-Hollands kanaal. Nadat ik daar een kleine geocache had opgepikt, wandelde ik een stukje terug aan de andere zijde van de Molenvaart en daarna ging het door de polder naar Breezand, voor de eerste rust bij voetbalvereniging Z.A.P. wat staat voor “Zwaluwen Anna Paulowna”. Even een beker cappuccino met een gevulde koek. En voor ik er erg in had, was ik een half uur verder…
Na de rust volgde een lus van zo’n zeven á acht kilometer ten noorden van Breezand. Bij de Zandvaart was het wel goed op de splitsing letten, want Komoot had er moeite mee omdat de route hier twee keer langskwam. Dat gaat bij de eerste doorkomst meestal fout met de gesproken navigatie. In de lus bleken veel bollenvelden in bloei te staan. Ook waren er twee geocaches te vinden: één bij een verlaten tankstation, onder het bord met de prijzen en één in een tuin aan de Zandvaart. Die laatste zat in een lantaarn die ik open moest schroeven. Gelukkig ging dat zonder hulpmiddelen. Even na twaalven was ik terug bij voetbalvereniging Z.A.P. voor de tweede rust. Ik had wel trek, dus bestelde ik een broodje rookworst en een pilsje.
Vreemde snuiter
Na het verlaten van de kantine ging de route terug naar de Zandvaart en net na het oversteken van de spoorlijn ging het weer de polder in. Lange wegen dus. Ik passeerde een huis waar een heleboel lege drankflessen in de tuin waren opgehangen. Aparte vorm van kunst. Bij de Middenvliet volgde de splitsing met de vijfentwintig kilometer en verderop stond er een rode robot in de tuin die gemaakt was van metalen bussen en buizen. Hij deed dienst als brievenbus. Langs de Middenvliet viel ook nog een geocache op te pikken. Wel oppassen om niet in het water te belanden. Vervolgens liep ik onder langs de dijk naast het Balgkanaal en kwam ik in het dorpje Ewijcksluis, waar ik nog nooit van gehoord had. Daar stond een auto met de deuren open en er kwam redelijk luide klassieke muziek uit. Ik werd aangesproken door een onverzorgd uitziende man die zei van de krant te zijn en een interview met mij wilde doen. Ik vertrouwde het absoluut niet en heb hem afgewimpeld. Gauw verder!
Nadat ik een stukje op de dijk had gelopen, passeerde ik de sluis en daarna kwam ik bij de rust. Maar goed dat hotel pension Van Ewijcksluis op mijn GPS stond, want ik had het niet gezien. De eigenaresse stond op het punt om met haar hond naar het strand te gaan. Blijkbaar wist ze niet dat er wandelaars kwamen. Het was te winderig om op het fraaie terras aan het Amstelmeer te gaan zitten, dus dronk ik binnen een Duvel. Intussen maakte ik een praatje met een stel fietsers en een groepje wandelaars die dezelfde tocht liepen. De pijlenophalers arriveerden even later ook op de rust. Ze zouden de plastic pijlen meenemen, maar de cruciale punten wel markeren met groene krijtpijlen. Tegen half drie ben ik vertrokken en nadat ik weer de sluis gepasseerd was, wandelde ik een heel klein stukje door het Ewijcksveld en kwam ik langs het gemaal J.C. de Leeuw. Daarna volgde een stuk fietspad langs een drukke weg parallel aan de Van Ewijcksvaart. Verderop boog de route af en ging het door de polder naar het natuurgebied Kruiszwin. Eerst met een ferme boog eromheen en daarna terug door de natuur.
Klein Keukenhof
Aan het eind van het natuurgebied ligt een lange vlonder die bij de Poldertuin uitkomt. Een prachtig park vol met tulpen, hyacinten, narcissen en andere bol- en knolgewassen. Het leek wel de Keukenhof en het was er aardig druk. Omdat ik een stukje van de route moest om een geocache te gaan zoeken, kon ik nog wat meer genieten van de bloemenpracht. Bij het verlaten van het park hoorde ik een ambulance naderen en even later passeerde ik de hulpdiensten. Op straat was er blijkbaar iets gebeurd, maar ik kon niet ontdekken wat er aan de hand was. Er stonden genoeg pottenkijkers dus ben ik doorgelopen. Inmiddels aangekomen aan de rand van Anna Paulowna pikte ik gauw nog een geocache op en na opnieuw een stukje drukke provinciale weg wandelde ik het dorp in. Eerst nog een suikertekort wegwerken met een AA-tje. In een woonwijk trof ik net iets van het parcours af een fraaie geocache met het thema koffie aan. Helaas stond er geen bakkie klaar. Tijdens het loggen van de geocache heeft het groepje wandelaars dat ook op de laatste rust zat mij ingehaald. Omdat ze wat langzamer liepen dan ik kwamen we tegelijk bij de finish aan, rond tien voor vijf.
Hoewel er toegezegd was dat ik nog iets kon drinken bij het Wapen van Holland wist men aan de bar niets van de eerder gemaakte afspraak en voelde ik me er niet welkom. Bovendien was er geen speciaalbier en zin in een pilsje van Heineken had ik niet. Dus ben ik samen met het groepje wandelaars naar restaurant De Polderei gegaan. Het werd nog een gezellige middag onder het genot van een paar trappistjes. Ik moest oppassen dat het niet te laat werd, want maandag moest ik weer werken. Het werd zelfs nog flink doorlopen om de trein van kwart voor zeven te halen. Een klein half uur later arriveerde ik op station Alkmaar. Zin om op de bus te wachten had ik niet, dus nog maar een stukje lopen…
Dagboek van een wandelaar 